3000 Kilometer later..............

jaja, je leest het goed. Eindelijk zijn we dan aangekomen in Darwin. Maandag 5 Februari verlieten Jaap, Rosa en ik dan eindelijk Cairns. de zaterdag daarvoor ontmoette we nog een duits meisje die ook met de auto naar darwin ging en omdat het nogal regende en de meeste wegen richting darwin overstroomt of beperkt open waren leek het ons wel een goed idee om met 2 auto's te gaan rijden. Helaas ging haar auto zondag stuk en moesten we alleen door gaan. S'ochtend vroeg nog snel even op internet gekeken en tot onze schrik waren er nu nog meer rivieren overstroomt waardoor we onze aangepaste route ook al niet konden rijden. Iedereen verklaarde ons ook voor gek dat we met dit weer vertrokken maar zo eigenwijs als we waren (en zo zat van Cairns ondertussen) besloten we toch maar te gaan rijden en we zien we hoe ver we komen. onderweg zijn we nog even langs Jaap Portegys langs geweest om een boek af te geven. helaas was hij n maandje weg naar Brisbane dus hebben we het afgegeven aan zijn zoon Dan. We zijn nog even langs de Millaa Millaa Falls geweest die er dit keer in het regenseizoen toch we heel anders uitzagen. Daarna snel weer door om de eerste dag zoveel mogelijk kilometers te maken. Erg veel bleek dit niet te zijn want rond 5 uur s'middags stranden we bij de eerste rivier die flink buiten z'n oevers was getreden en het water stond zo'n 60 centimeter boven de brug. Nu wist ik dat 30 tot 40 centimeter wel te doen was met de auto maar dit keer stond er zo'n sterke stroming dat je bijna niet door de rivier kon lopen. De mensen bij het wegrestaurant voor de rivier vertelde ons ook al dat het onmogelijk was en zelfs sommige 4WD's konden er niet door heen. wel kregen we te horen dat het water langzaam zakte en dat we er de volgende ochtend misschien wel doorheen konden. Van wat mensen aan de andere kant van de rivier leerde we een truukje om te zien hoe snel het water zakte en aangezien we geen zin hadden om 800 kilometer om te rijden besloten we maar te wachten. rond 7 uur s'avonds was het nog maar 40 centimter en daarna zakte het sneller. inmiddels raakte we al moe en vielen bijna in slaap totdat een collone van Road Trains en auto's de rivier vanaf de andere kant over stak. zij meldde ons dat het nu op zich wel mogelijk was maar er werd aangeraden nog even n uurtje te wachten. op dat moment was het het 11 uur s'avonds en we waren het wachten wel zat dus zijn we gaan kijken hoe hoog het nu stond. Dit was ongeveer tussen de 25 en 30 centimeter en de stroming was ook aardig afgenomen dus waagde we het erop. Met het water tot aan de deuren en flink veel gas kwamen we dan eindelijk aan de overkant en zo te horen/ruiken/zien en voelen deed alles het nog. Omdat we inmiddels aardig wat tijd verloren waren en we niet wisten hoe lang de wegen nog open waren besloten we de hele nacht door te rijden tot aan Normanton toe (vlakbij de kust) Ook dit keer hadden we weer diverse kangeroe's en koeien ontweken en gelukkig viel de rest van de rivieren wel mee. Dus bijna zonder benzine en om half 4 s'nachts kwamen we dan eindelijk in Normanton aan. dit dorpje was zo geisoleerd en verlaten dat het echt op zo'n spookstadje leek uit een westernfilm. hier n paar uurtje in de auto geslapen. 6 uur weer op en de pomp ging om half 7 open. Auto bijgetankt en weer verder. Het regende gelukkig niet meer en de wegen werden ook beter naarmate we verder kwamen en de 2de dag zijn we via Cloncurry en Mount Isa (een mijnstadje) doorgereden tot in de Nothern Territory. hier hebben we bij een rustplaats langs de weg onze tentjes opgezet, gegeten en eindelijk wat uurtjes geslapen. Hier kwam overigens mijn vliegennetje voor over m'n hoofd goed van pas (bedankt Monique) want je lijkt hier wel een kind in n derde wereld land met al die vliegen om je gezicht heen. 6 uur S'ochtends werden we wakker gebrand uit onze tent en we besloten die dag n lang stuk te gaan rijden. Via Tennant Creek zijn we nog naar de Devils Marbles geweest. dit zijn allemaal grote ronde stenen in de middle of nowhere die eruit zien als knikkers. ff de tourist uitgehangen en wat foto'tjes gemaakt en weer verder naar het noorden richting Katherine. echt ver kwamen we dit keer niet want 5 minuten nadat een politie ons met ruim 200 km/h inhaalde stuitte we op een Roadblock. er bleek 600 meter verder een Road Train gekanteld te zijn met 20 ton aan cyanide aan boord. we waren al 130 km van Tennant Creek verwijderd en hadden geen zin om terug te keren of 660km om te rijden dus bleven we wachten langs de kant van de weg. Even later kwam de politie naar ons toe om te meldden dat de weg minimaal 24 uur dicht zou blijven en dat het niet veilig voor onze gezondheid was om hier te blijven omdat we te dicht bij het ongeluk zaten. we keerde dus maar terug en stopte 15km later bij een camping waar al snel meerdere automobilsten zich verzamelde. Hier hebben we de avond en nacht door gebracht en de volgende dag kregen we te horen dat het nog eens 60 uur zou duren voordat de weg open zou zijn maar 5 minuten later kregen we bericht dat ze tijdelijk mensen door laten als we binnen een half uur bij de wegblokkade waren. omdat al onze bagage uit de auto lag wisten we niet hoe snel we dit erin moesten stampen en zo snel mogelijk naar de blokkade te rijden. gelukkig waren we net op tijd en werden we doorgelaten. Uiteindelijk is de weg meer dan 6 dagen gesloten geweest (zie http://www.ntnews.news.com.au/printpage/0,5942,21190759,00.html voor nieuws bericht)hierna hebben we het hele stuk door gereden totaan Katherine. kwamen daar de 4 duitsers weer tegen waarmee we op de camping hadden gestaan en zijn met samen met hun naar het National Park van Katherine geweest. Aangezien wij het Nothern Territory in het regenseizoen bezoeken (dom dom dom) zijn veel parken en touristische plekken hier gesloten of beperkt open. het voordeel daarintegen is dat het veel rustiger en veel goedkoper is en de omgeving ziet er, in tegenstelling tot het droge seizoen, bloeiend en groen uit. Dit merkte we al vrij snel toen we de camping op wilde. het kantoor waar je moest betalen was dicht dus besloten we maar gewoon door te rijden. we hadden plek genoeg. water, stroom koelkasten en alles werkte en heerlijke warme douches konden we ook wel gebruiken. volgende octend het National Park van Katherine bezocht daarna richting Darwin. onderweg ook langs Litchfield NP geweest. hier zijn practige watervallen waar je kan zwemmen tussen beekjes en riviertjes. Dit was een van de mooiste zwemplekken die ik tot nu toe heb gezien. Helaas waren sommige plekken afgesloten en mocht je daar niet zwemmen omdat er krokodillen in het regenseizoen zwemmen. Daarna nog termietenheuvels bezocht in het park en samen met de 4 duitsers en hun 4WD zijn we off road richting Darwin gereden. Dit viel overigens nog niet mee want ook hier moesten we een riviertje oversteken. deze keer was het 60 centimeter en zat het vol met krokodillen. we besloten voor de zekerheid een sleeptouw tussen de 4WD en onze auto te spannen voor als mijn auto er in het midden van de rivier mee stopt en gelukkig kwam onze Ford Falcon ook dit keer weer zelf door de rivier heen. het water stond dit keer echt tot aan de vooruit en het was toch weer n mooi bewijs dat je helemaal geen 4WD nodig hebt :) s'avond zijn we dan uiteindelijk in Darwin aangekomen en konden we de schade opnemen: 1 lekke band LA (waarschijnlijk door het Off Road rijden) en LV was ook af. en Ivo, ik weet nu ook hoe het voelt om zonder kilometerteller te rijden want die van mij stopte er regelmatig mee nadat ik door water heen gereden was. verder deden de ruitensproeiers het ook niet meer maar die hebben we in het regenseizoen gelukkig niet nodig. vrijdags in Darwin hebben we ingechecked in het hostel en eindelijk weer een in een echt bed kunnen slapen. De prijzen zijn hier gelukkig lekker laag en het is best rustig als je met 40 man in een hostel van ruim 300 bedden zit.
Zondag zijn we nog wezen vissen hier met de duitsers en hebben we een King Salmon gevangen (iets van grote zalmvis) deze s'avonds op de BBQ gegooid en met z'n alle opgepeuzelt.
Voorlopig blijven we nog even in Darwin. we gaan nog naar Kakadu NP en zoeken 2 mensen die met ons verder mee willen reizen aangezien Jaap hier gaat werken om weer wat centjes te verdienen.