Incredible India!

Dat is de slogan die de Indiase overheid gebruikt om toeristen naar hun land te lokken.

En Incredible is het zeker: Incredible Smerig, Incredible Druk en Incredible Arm.

Smerig omdat iedereen overal op straat maar z'n afval dumpt, hun pruimtabak uitkwat of hun koeien overal de boel laat onder
schijten. Vuilnisbakken hebben ze nog nooit van gehoord. Nee in plaats daarvan zetten ze n paar arme zwervers aan het werk voor n paar rupees per dag om de straat schoon te vegen. En constant die laag stof die je overal tegenkomt en die uiteindelijk ook in je kleding en je neusgaten beland.

Druk uiteraard vanwege het feit dat er 1,1 miljard mensen in dit land wonen en daar elk jaar 16 miljoen mensen bij komen.
Net zoveel als ons landje op dit moment ongeveer telt en het merendeel van deze mensen leeft uiteraard het liefst allemaal op een kluitje in een van die grote steden. Zo druk dat elke trein of bus op populaire routes vaak al weken van tevoren zijn
volgeboekt. en dan maakt het niet uit welke klasse je neemt.

En Arm omdat je constant word aangesproken en achtervolgt door bedelende huisvrouwtjes, straatkinderen of leprapatiënten
(vraag me niet hoe ze hun hand op kunnen houden) totdat je er helemaal knettergek van word. Ik zou ze graag n paar rupees willen geven maar als ik met één begin moet ik ze allemaal wat geven en dan ben ik bang dat ik voor kerst alweer thuis zit met lege zakken. Dus is mijn missie elke dag weer om ze zo efficiënt mogelijk proberen te vermijden, andere kant opkijken, met n boogje eromheen lopen of net doen alsof ik blind en doof bent. Gaat me aardig goed af op dit moment moet ik zeggen.

Waarom India dan zul je je afvragen.
De meeste mensen komen hier voor het Vegetarische Eten, de curries en alle kruidige specerijen. Andere komen weer voor de cultuur, de religie, yoga en al het andere spirituele, maar aangezien ikzelf niet van dat kruidige eten houd, laat staan kale
rijst of die veels te hete curries, die koeien die over door het verkeer heen lopen zie ik liever in de vorm van een grote lap biefstuk op me bord liggen en ook zie ik mezelf niet elke ochtend op me kop staan voor n uurtje yoga, dus vroeg ik mezelf de laatste weken ook menigmaal af "Waarom ben ik in vredesnaam naar India gegaan?"

Toen ik in Nepal was klonk het allemaal vrij logisch eigenlijk. Vliegen vanuit Nepal is erg prijzig en tenslotte reis ik liever over land. Verder is Nepal te koud om te overwinteren en India is nou eenmaal erg goedkoop en er valt vast wel iets te bewonderen zoals de Taj Mahal bijvoorbeeld.

Het begon in principe allemaal nog prima toen we, Brian en ik, in een overvolle bus vanaf de grens richting Gorakhpur gingen en daar na aanschaf van een treinkaartje voor €1 de trein naar Varanasi, 250km verder, pakte.
Deze trein was zo goed als leeg en we kozen dus voor de 1ste klasse om hier languit op de bank te kunnen liggen en nog wat proberen te slapen. De trein had, zoals alles in India, wat vertraging opgelopen waardoor we uiteindelijk rond n uurtje of 1
s'nachts in Varanasi aankwamen. Nu had ik al het een en ander gelezen over Varanasi in de Lonely Planet en net zoals mensen die vanuit Europa rechtstreeks op Delhi landen is ook Varanasi geen goed begin van je India ervaring. Wat het ook nog eens erger maakte was dat we midden in het Diwali festival terecht waren gekomen. Het festival van het licht waarbij er 5 dagen lang kado's worden gegeven, vuurwerk word afgestoken en olielampen en boter word verbrand. Daar reden we dan midden in de nacht in onze Rickshaw door de straten van Varanasi waarbij er overal om eens heen vuurwerk werd afgestoken en bommen ontploften op zoek naar een hostel die nog open zou willen doen op dat tijdstip. Het hostel die ons door een aantal backpackers was aangeraden deed helaas niet open dus weken we uit naar een ander hostel die wel 24-uur open was. Daar goed kunnen slapen en bijgekomen en de volgende dag in het andere hostel ingecheckt. Dit hostel had gelukkig veel meer sfeer en lag op een betere locatie aan de Ganges rivier waar je mooi uitzicht had over de Burning Ghats. Dit zijn de steegjes die uitmonden in de Ganges rivier waar familie en vrienden hun overledenen naar de rivier dragen, een laatste eerbetoon geven en vervolgens verbranden en de As over de rivier uitstrooien. Erg indrukwekkend om te zien allemaal en vooral hoeveel tijd,
geld en moeite het voor sommige heb gekost om dit ritueel uit te kunnen voeren.

Na 2 dagen Indiaas eten en drinken voelde Brian zich niet zo lekker en de volgende dag lag ie met hoge koorts en buikkrampen in bed. Diezelfde avond begon mijn maag ook op te spelen en de volgende ochtend had ook ik precies hetzelfde en hebben we 3 dagen op bed gelegen met hevige koorts in het begin, zware diarree waarvan je elke 2 uur naar de w.c moest en later ook maagkrampen en alles. Brian lag 1 dag voor op mij en kon zo precies vertellen welke fase ik in zat en wat er aan zat te komen. Waarvan het precies kwam weten we niet maar zowel Brian als ik hadden onze tanden gepoetst met kraanwater wat je in principe overal in de wereld wel kan doen BEHALVE in Varanasi, maar het kan ook aan het eten in een van de Hotels of onderweg hebben gelegen.
Uiteindelijk na 4 dagen ging het weer wat beter en kon ik weer wat eten naar binnen krijgen.

Inmiddels waren een aantal vrienden van uit Nepal ook aangekomen en hebben we met z'n allen een boottochtje over de Gangesrivier gemaakt en hebben we de rest van Varanasi bekeken.
Maar na 10 dagen Varanasi was ik de stad helemaal zat en gelukkig was ik weer genoeg aangesterkt om te reizen dus besloten we met z'n 4én de trein te pakken naar Darjeeling in het Noord-Oosten van India.
Afscheid genomen van Brian want hij ging vrijwilligerswerk doen in Calcutta en samen met een Belgisch/Spaans stel, Stefan en Alex en een Amerikaans meisje, Clair, de trein gepakt naar Darjeeling. Dit plaatsje ligt op dezelfde hoogte als Nepal en dat betekent, prachtig uitzicht op de Himalayas, frisse lucht, een Nepalees/Tibetaanse cultuur en aardig koud klimaat.
Verder hebben ze veel Theeplantages en dus ook heerlijke thee en gelukkig ook een aantal westerse eettentjes. Ik was na 2 weken namelijk nog steeds niet helemaal van de diarree af en durfde sinds dien ook weinig Indiaas eten te proberen.
Op aanraden van Clair uiteindelijk maar wat Antibioticapillen genomen en wonderbaarlijk was het na 2 dagen meteen over. Had die dingen nog nooit eerder in me leven genomen aangezien ik niet echt in medicijnen geloof en misschien dat het daarom ook wel een beter effect op me had.

Maar goed, na 4 dagen hadden we Darjeeling ook wel weer gezien en besloten we naar Sikkim af te reizen. Deze provincie van India ligt ingesloten tussen Nepal, Tibet en Bhutan en bevat dus ook een mix van die 3 landen aan cultuur, landschap en religie. Omdat de verhoudingen tussen India en die 3 landen niet geweldig is heb je een speciale vergunning nodig om binnen te komen en word iedereen geregistreerd en je paspoort gestempeld. Ondertussen kwamen we nog 2 andere mensen tegen die ook mee wilde reizen en zo vertrokken we met z’n 6'en richting Sikkim. Jeep gehuurd en verschillende plaatsjes in Sikkim bezocht. Nog een korte trektocht gedaan, een basisschool bezocht en nog wat kloosters en andere Tibetaanse monumenten bekeken maar na een aantal dagen had ik het n beetje gehad met de kou en aangezien ik zelf al in Tibet was geweest en het voor mij allemaal niet nieuw meer was besloot ik de groep te verlaten en weer alleen te gaan reizen.

Ik wilde eigenlijk zo snel mogelijk naar Goa in het zuiden afreizen om daar van Zon, Zee en Strand te genieten maar je mag natuurlijk niet de Taj Mahal overslaan dus pakte ik eerst de trein naar Agra.
Deze trein had ik niet van tevoren geboekt uiteraard en wilde ik persé op die dag pakken dus waren er alleen nog maar 2de klas zitplaatsen beschikbaar. Hier een kaartje voor gekocht en toch evengoed de slaapcoupé ingedoken om te kijken of er misschien een slaapplaatsje over was. Mooi niet natuurlijk aangezien het leger al hun troepen van Sikkim naar Kashmir wilde verplaatsen en daardoor de Trein overvol zat. Op elk bed lagen minstens 2 personen en verder lagen ze overal op de grond, in het gangpad, tussen de coupés en zelfs bij de W.C. Ik kreeg door een aardige soldaat een deel van zijn bed aangeboden en zo heb ik half zittend half slapend de 30 uur durende treinrit doorgebracht. Geen pretje moet ik zeggen en toen ik eenmaal in Agra was aangekomen ben ik zelfs nog tot 1 uur ‘s nachts opgebleven om ff te mailen en te skypen en daarna me bed in gedoken om de volgende ochtend pas om 11 uur wakker te worden. Bleek die dag dat de Taj Mahal dicht was en dus heb ik de rest van Agra n beetje bekeken wat overigens niet echt boeiend was en ben ik ‘s avonds met een paar andere backpackers de rivier overgestoken om de achterkant van de Taj Mahal met zonsondergang te bekijken.Volgende ochtend om 5:30 opgestaan, snel ff ontbijten en in de rij gestaan voor de poort van het complex. Gelukkig was het vrij helder die dag en heb ik mooie foto's van de Taj Mahal kunnen maken zonder al te veel hordes japanners en andere toeristen op de achtergrond. Daarna de trein weer gepakt aangezien m'n missie nog steeds het strand was.

Noord India had voor mij verder niet zoveel te bieden want het uiterste noorden is te koud rond deze tijd. Ook is er nog zo'n leuke kamelensafari in het noordwesten maar dit heb ik allemaal al n keer eerder gedaan en verder is het meer tempels, kloosters, forten en paleizen, en nog meer cultuur en eten en eigenlijk zat me dat allemaal wel gescheten, dus op naar Goa. Als tussenstop had ik nog Udaipur gekozen omdat dit op de route lag en ik geen zin had om 3 dagen aan een stuk in de trein te zitten.

Udaipur ligt aan een meer waar n paar kleine eilandjes in liggen waarop ze n paleis hebben gebouwd. Hier is ook de James Bond film Octopussy opgenomen. Misschien dat het sommige nu wat meer zegt. Prachtige omgeving met veel water en natuur en een niet
al te grote stad.
's Ochtends aan m'n ontbijt met Koffie en Appelkruimelgebak in de "German Bakery" nog een Nederlands stel ontmoet en daarmee ben ik naar een ander Meer geweest en hebben we van die pendaaltrapbootjes gehuurd. Tijdens de lunch met een "Special"
Lassie, die erg goed z'n werk deed moet ik zeggen, kwamen we erachter dat zei vrienden waren van het andere Nederlandse stel wat ik in Nepal bij de Belgische friettent eerder had ontmoet en dat ze ook nog n stukje samen hadden gereisd. Toevallig weer natuurlijk.
‘s avonds draaide veel restaurants de film Octopussy en het is grappig om die daar te bekijken aangezien de film voor een groot deel in de straatjes, steegjes en het hotel in het Meer is opgenomen. Verder ben ik nog naar een auto museum geweest waar ze een aantal klassieke Rolls Royce's, Cadillacs, Fordjes en Mercedesen hadden staan. Ook stond hier de Rolls Royce Phantom II uit 1934 die ook in de James Bond film voorkomt. Prachtige oude auto's en voor mij weer even een fijne afwisseling van al dat Indiase gebeuren.
's avond nog 2 Engelse gasten ontmoet die hun surfplank uit Engeland hadden meegebracht en deze wilde uitproberen aan de westkust van India. Zei vertelde me over Diu, een klein eilandje voor de westkust van India wat vroeger een Portugese kolonie is geweest.
Nadat ik de omschrijving in de LP had gelezen die onder meer opnoemde, goedkoop bier, verlaten stranden, heerlijke verse vismaaltijden en brede wegen zonder verkeer waar je lekker met je scootertje kon rondscheuren, was ik uiteraard verkocht en boekte we de volgende dag een bus naar Diu met z'n 3'en. Die ochtend zat ik in het hostel aan het ontbijt toen de eigenaar de TV aanzette en zo het nieuws ons bereikte over de Terroristische aanslagen in Mumbai. Wat mazzeltje weer want had ik die jongens niet ontmoet dan had ik waarschijnlijk nu ook daar gezeten. Maar goed. wij de bus gepakt voor 16 uur naar Diu. Voor het eerst een Slaapbus in India voor mij maar dat betekent niet automatisch dat je dan kan slapen.
We hadden de pech dat onze plaatsen helemaal achter in de bus waren en dankzij de combinatie van een oude bus met slechte vering en hobbelige wegen, krijsende baby's en Indiërs met veels te luiden en irritante mobieltjes die ze aan iedereen willen
laten horen heb ik uiteindelijk maar n paar uurtjes kunnen slapen.
Maar die ochtend dat we in Diu aankwamen en ik de zeelucht al kon ruiken en het strand zag liggen was ik dat allemaal snel weer vergeten. Snel in een gasthuis ingecheckt, scooter gehuurd, omgekleed en op naar het strand. Meteen naar de andere kant van het eiland gecrost, een verlaten strand opgezocht en de zee in gedoken. Heerlijk om de zee weer te zien en aan het strand te zijn na ruim 5 maanden reizen. De golven waar hier ook nog hoog genoeg voor de jongens om te surfen en dus waren zei
meteen die volgende ochtend het hele eiland afgeweest op zoek naar n paar goeie surflocaties. Ik hield me meer bezig met lekker zonnen, boekje lezen, muziekie luisteren en bijkomen van al dat gereis in India.

Wat de Lonenly Planet had beschreven was dit keer ook echt waar. Er was goedkoop bier (€0.60 voor een fles van 650ml) Heerlijke visgerechten en verlaten stranden. Enige nadeel was dat als het n dagje bewolkt was dat er voor de rest geen f*ck te beleven valt. Ben nog wel met n Nederlander die ik in het hostel ontmoet had naar een Portugees Fort geweest en verder
hebben we het vissersdorpje aan de andere kant van het eiland bezocht waar de houten vissersbootjes nog compleet met de hand gemaakt worden.
Nog wat Ozzies, Denen en Engelsen ontmoet en daarmee n paar avonden goed doorgehaald en toen was het wel weer tijd om te gaan. We volgde de situatie in Mumbai per dag via Krant en TV en inmiddels was het wel weer veilig genoeg om daar na af te
reizen. Die terroristen zullen tenslotte na zo'n actie niet meteen weer op dezelfde plek toeslaan. Samen met Matthijs, die Nederlander, de slaapbus gepakt naar Mumbai en dit keer zat ik gelukkig voorin en heb ik ook daadwerkelijk kunnen slapen.

Mumbai is met 16,5 miljoen mensen de grootste stad van India en dat was bij aankomst wel te merken. Wat n gekkenhuis weer en wat n hitte. Toch is deze stad anders dan Delhi of Calcutta omdat dit het Financiële centrum van India is en ook vanwege alle Bollywoodfilms die hier gemaakt worden. Verder is de architectuur rijk aan imposante oude Britse gebouwen en is de indeling van de stad vrij overzichtelijk. Eigenlijk leek het gewoon op elke andere stad die je in Europa zou kunnen verwachtten maar ik had zoiets sinds Sjanghai niet meer meegemaakt. Nadeel is alleen dat alles onbetaalbaar is. Hotels en Gasthuizen vragen 4 keer zoveel voor een kamer en dus was de enige betaalbare optie voor mij het Leger des Heils. Dit gebouw hebben ze omgetoverd in een hostel en normaal gesproken is het helemaal volgeboekt maar met de ligging van het gebouw (schuin tegenover het Taj Mahal Hotel) en alle aanslagen die in de buurt waren geweest was er dit keer nog genoeg plek. Heerlijk om weer in een hostel in te checken. Stapelbedden, een gedeelde badkamers en met 16 man op een kamer. Ook dat had ik sinds China niet meer ervaren en ik miste dat echte backpackersleventje wel. Het is namelijk zoveel makkelijker om contact te maken met andere reizigers als je in dezelfde kamer slaapt en in een grote eetzaal ontbijt. En alles had nog echt een "Leger des Heils" tintje ook, de regels, het interieur en de portretten aan de muur en een bepaald soort reizigers die het aantrekt. Ja, ik voelde me er weer helemaal thuis.
Matthijs aan de andere hand, had een iets groter budget en hij vond voor een nog redelijke prijs een mooie kamer in een van de hotelletjes om de hoek. Samen hebben we de stad verkent, wandeltochtje gedaan langs alle prachtige gebouwen en Marine Drive, de Boulevard. In het Leopold Café gegeten waar je duidelijk nog alle kogelgaten van de aanslagen van n week geleden nog zag zitten. Ook de omgeving van het Taj Mahal Hotel bij ons om de hoek was helemaal afgesloten en je zag duidelijk nog alle uitgebrande kamers van het enorme complex. Geeft je wel n raar gevoel om daar zo rond te lopen want voor hetzelfde geld had het jouw kunnen overkomen.
Verder nog naar de bioscoop geweest waar ik voor het eerst meemaakte dat iedereen voor de film gaat staan en het Indiase volkslied zingt zodra dat op het scherm komt. Ik werd, net zoals bijna alle andere buitenlanders, nog gevraagd als figurant voor een Bollywoodfilm maar helaas had ik mijn trein al geboekt en vertrok ik die volgende dag. Het is wel n leuke ervaring om zoiets mee te maken maar je sta de hele dag in de hitte op zo'n filmset en word als slaaf behandeld terwijl zo'n bollywood acteur als god word behandeld terwijl die zijn Hindi liedjes zingt en z'n homodansjes laat zien op een achtergrond van natuur en bergen. En de kans dat je echt in beeld komt is toch vrij klein dus zo erg vond ik het niet. Die avond was Zaterdagavond en in Mumbai betekent dat natuurlijk flink uitgaan. Even niet de hand op de knip dit keer en gewoon weer op z'n westers lekker los gaan in de discotheek.
Samen met Matthijs op aanraden van een local naar een buitenwijk van Mumbai gegaan waar veel Expats en andere Westerse wonen.
Hier bleek de tent die we zochten dicht te zijn voor renovatie dus zijn we uitgeweken naar een andere tent. Daar was de muziek prima en het bier ook nog betaalbaar alleen zat het vol met tafeltjes en was er geen dansvloer. Dus na wat rondvragen belandde we in een veel luxere tent die wel iets mediterraans aan deed. Goeie muziek, mooie meiden en een Dansvloer. Helaas waren de drankjes wel prijzig maar zoals ik al zei dacht ik daar op dat moment niet zo veel aan. In gesprek geraakt met een zweed die op zakenreis was en net een goeie deal had gesloten dus bleef hij maar op rondjes trakteren. Van veel mensen hoorde we dat de meeste clubs om half 2 al sluiten omdat dit het eerste weekend na de aanslagen was en ze allemaal nog n beetje voorzichtig waren. De enige optie waren de discotheken in een van de luxe 5-sterren hotels die wel tot n uurtje of 5 door gingen. De deuren van mijn hostel gingen pas weer om 6 uur open dus moest ik toch echt een andere tent vinden. Eerst nog samen met die Zweed naar een andere club gegaan maar helaas werden hier alleen stellen binnengelaten. Nog even buiten staan wachten totdat er misschien nog wat vrouwen zouden aankomen lopen maar kon je wel vergeten natuurlijk. Toen kregen we een kaartje van een andere Indiër van een club in het JW Marriott Hotel. Hier zouden wel mannen binnengelaten worden dus wij met de taxi op weg naar die tent. Daar aangekomen bleek de entree voor niet Gasten 3000 rupees te zijn (zo'n €50). Die zweed zat in een hotel van dezelfde groep en wist zich met een telefoontje zo op de wachtlijst te zetten. En Matthijs kwam erachter dat het kaartje wat die Indiër ons had gegeven een Keycard van een van de kamers bleek te zijn. Wij dus met z'n 3'en naar binnen en bij de entree van de discotheek vroeg de portier naar onze naam en of we in het hotel verbleven. Wij stonden niet op die lijst uiteraard maar Matthijs liet z'n Keycard zien en zei dat ie net die avond samen met mij had ingecheckt waarop de portier zei "ooh dan kan zal het wel kloppen, deze lijst is een paar uur oud, dus loop maar door". Zo hadden we onszelf weer
naar binnen gebluft in een discotheek in een van de duurste Hotels van Mumbai. Drankjes waren haast onbetaalbaar maar gelukkig trakteerde die zweed het meest en trok ie graag z'n creditcard. Superavond gehad met goeie muziek en daarna nog even de rest van het Hotel bekeken. Prachtige vijver, 3 zwembaden, super mooie lobby met alles in marmer en verlicht. En toen was mijn Mumbai avontuur alweer voorbij.

Volgende avond had ik de slaaptrein naar Goa. Eindelijk had ik dan voor het eerst een officieel ticket, stond ik niet op de wachtlijst en had ik een van de bovenste bedden tot mijn beschikking. Beter kan je het niet treffen. ik had tenslotte dit keer van tevoren al veel treintickets geboekt waardoor er genoeg beschikbaar was. In Goa ben ik eerst naar Panjim geweest om een pakketje op te halen wat mij pa daar naartoe had gestuurd. Dit pakketje bleek diezelfde ochtend daar bij het postkantoor aangekomen te zijn dus daar had ik weer super mazzel mee en zo hoefde ik niet dagen te wachten. Was van plan om de oude stad van Goa te bekijken met al zijn Portugese kerken, gebouwen en straatjes maar toen ik eenmaal daar was en over de stranden las heb ik mijn plan omgegooid en ben ik rechtstreeks naar het strand gegaan. Goa is net zoals Diu ook een van die plaatsen waar de Portugezen eeuwen geleden aan wal kwamen en koloniën stichtten en forten bouwde. Daarna is het in de jaren 60/70 her
ontdekt door de hippies die hier in vrij en blijheid alle drugs die er maar bestond konden proberen en verder konden doen en laten wat ze wilde en vervolgens is het in de jaren 90 ontdekt door alle Housers en Ravers die hier dagenlang Rave-party's op het strand konden houden zonder gestoord te worden door politie en andere instanties. Die tijd is helaas over nu maar het blijft nog steeds een prachtige plek om van zon zee en strand te genieten. Zo koos ik Anjuna beach uit omdat hier meer backpackers komen en je geen massatoerisme en luxe resorts vind. Samen met een japanner een kamer gedeeld en op naar het strand. Loop ik daar over het strand n beetje een leuk paviljoentje uit te zoeken hoor ik in ene: "Hey das ook toevallig" blijkt het een Nederlander te zijn waarmee ik eerder in een hostel in Nepal heb gezeten. Samen met hem ‘s avonds naar een van de Paviljoens met Livemuziek gegaan. Hier raakte we aan de praat met 2 Canadese meiden en 1tje daarvan bleek ook nog eens aardig goed te kunnen zingen. Ze deed een nummer van Jewel akoestisch op de gitaar en de hele tent genoot er van. Die 2 meiden bleken ook nog eens samen met een Engels meisje in hetzelfde hostel te zitten en zo hebben trok ik die dagen een beetje met hun op.

Goa is echt relaxen. Hele dag n beetje op het strand bruin te liggen bakken. Indiase vrouwtjes die je van vers fruit voorzien, mannetjes die voor n paar euro je rug masseren, eind van de middag een strandtentje opzoeken, lekker koud en goedkoop biertje erbij, de zon in de zee zien zakken, dolfijnen die voorbij komen zwemmen en vervolgens een lekker verse visje eten.
Het zag er naar uit dat ik hier na 2 dagen niet zou vertrekken dus had ik mijn tickets maar gecancelled.
Inmiddels bestond ons groepje uit de 2 Canadese meiden. Een Engels meisje waarmee zei hadden gereisd, nog een ander Zweeds meisje die ze ook ontmoet hadden. Die Nederlander die ik in Nepal eerder ontmoet had en een Engelsman die eigenlijk voor de Cricket naar India kwam maar omdat het vanwege die aanslagen verplaatst was maar naar Goa is gegaan.
Hiermee zijn we elke avond op stap geweest en tot diep in de nacht doorgegaan. Dat Canadese meisje werd uitgenodigd om in een luxe restaurant in Calangute op te treden dus wij met z'n allen daar naartoe en heerlijk gegeten en n goeie avond gehad. Nog veel meer backpackers ontmoet. Discotheken afgeweest. Tot diep in de nacht Jamsessies gedaan met de gitarist van de band. De Volle Maansondergang gezien om 7 uur ‘s ochtends en na 8 dagen doorhalen en feesten was ik helemaal kapot.
Ons groepje viel zo langzamerhand ook n beetje uit elkaar want de 2 canadezen vlogen via Mumbai en Delhi naar huis en daarna ook die Nederlander dus besloot ik de trein te pakken naar het zuiden van India. Ik wist namelijk van mezelf dat als ik tot oud&nieuw zou blijven dat het me veel geld zou kosten aangezien ik er 3 weken van tevoren al was en dat ik misschien spijt zou krijgen dat ik niks in het zuiden heb gezien. Ben namelijk nog steeds niet op Safari geweest om de Indiase Olifant of Tijger te spotten. Dus maar weer de Trein gepakt op weg naar Kollum helemaal onderaan de westkust van India om daar de Backwaters te gaan doen.

Ik stond helaas weer op de wachtlijst en bij aankomst op het station bleek dat ik geen plekje had in de trein. Net zoals vorige keer was ik van plan deze trein evengoed te pakken maar op het station kwam ik een Australisch meisje die wel wat gezelschap kon gebruiken en het geen enkel probleem vond als ik bij haar in de eerste klas coupé kwam zitten. Daar zou ik dan misschien wel weer een leeg bed kunnen vinden mocht dat nodig zijn :)
Blijkbaar zijn de conducteurs in het zuiden van India n stuk strenger dan in het noorden want dit keer had ik een E-ticket en kon ik dus niets laten zijn waarop stond welke klasse ik zat. En ook kwam mijn naam niet voor op z'n lijst omdat ik op de wachtlijst stond dus wilde hij me bij het volgende station van de trein zetten en aan de politie overhandigen. Ik probeerde me er nog uit te lullen en hem om te kopen maar met 500 rupees kom je niet echt ver en het koste me aardig wat om hem ervan te overtuigen dat ik echt n ticket had. Er zat helaas niks anders op om de nacht door te brengen in de sleeper class en aangezien deze compleet vol zat heb ik die nacht in het gangpad een paar uurtjes op de grond kunnen slapen. ik kon die nacht ook niet terug naar de 1ste klasse omdat de deur daartussen op slot zat. De volgende ochtend dus meteen bij de eerste stop op het station de trein uitgestapt en via het perron weer de trein in de 1ste klasse ingestapt. Hier nog n paar uur met die Australische meid gezeten totdat zei op haar eindbestemming was en ik daarna nog een aantal uurtjes heerlijk in de 1ste klasse met Airconditioning heb kunnen slapen. En zo liep ik de volgende dag in Kollum op zoek naar een slaapplaats en kon ik het niet weerstaan om een hotelkamer te nemen van 400 rupees (€6,50) wat boven mijn budget is maar ik toch heb genomen omdat ik zo graag weer een warme douche wilde hebben om mijn haar te wassen wat ik in 2 weken tijd niet heb kunnen doen. Plus ik heb nog Schotel TV op me kamer ook dus vervelen doe ik zeker niet in deze drukke vieze benauwde Indiase stad waar verder niks te beleven valt.

India is nog steeds niet het land van mijn dromen en dat zal het waarschijnlijk ook nooit worden maar na 2 maanden begin ik er aan te wennen en beetje bij beetje toch meer te waarderen. Alles heeft zo z'n tijd nodig maar ik kan niet wachten totdat ik straks dan uiteindelijk naar Bangkok vlieg om weer lekker daar op het terras op Kho San Road een koud biertje te pakken.

Heb overigens geen idee waar ik rond kerst zal zitten en eigenlijk maakt het me ook niet uit omdat het toch maar n dag in het jaar is die je normaal gesproken thuis met familie viert en ik er daarom nu helemaal geen gevoel bij hebt. Toch zit ik in een staat in India waar nog redelijk veel Christenen zitten en af en toe kom je wel wat kerstversieringen tegen.

Oud&Nieuw daarentegen vier ik uiteraard in Goa op het strand en hopelijk word dat net zoals in Australië een onvergetelijke avond/nacht/ochtend :)

Mijn Jaar kan in ieder geval niet meer stuk.

Oja: Pap, bedankt voor de Drop, Pepernoten en Zaanse Mayo.
De pepernoten waren heerlijk en zelfs de Canadezen en Engelsen hebben ervan genoten.
Ik heb weer genoeg drop om de winter mee door te komen en die Mayo ga ik straks uitproberen zodra ik een tent heb gevonden die n beetje weet hoe ze franse frietjes moeten bakken.

Iedereen alvast een Fijne Kerst toegewenst en een Gelukkig en Reislustig Nieuwjaar.

Ps: Heb tijdelijk een Indiaas nummer: +919920678797 waar je al je kerstgroeten en berichtjes kan achterlaten via SMS.
Bellen kan ook want dat kost me bijna niets maar jullie uiteraard wel :)


Foto's zijn hier te bewonderen:
http://picasaweb.google.nl/sietsehof/IncredibleIndia#slideshow/5281848609123152146