HHH...ik was erbij en dat was Prima!!!

Daar sta je dan, op het station van Beijing, 5 weken lang en bijna 8000km heb je hier voor gereist, door west Europese steden, oost Europese bossen, Russische toendra's, Siberische gebergtes, centraal Aziatische steppe, Mongoolse woestijn en Chinese rijstvelden om dan het einddoel te bereiken? het grootste toernooi van het jaar? het belangrijkste evenement van de afgelopen 4 en komende 4 jaar? De Olympische Spelen van 2008? uhm....nou..nee niet echt. Beijing was tenslotte maar een tussenstop en toevallig de eindbestemming van de Trans Mongolië Express. Maar met natuurlijk wel in het achterhoofd dat over 4 dagen de olympische spelen hier beginnen. En dat heb ik geweten hoor, het begon allemaal al bij de grensovergang die al een aardig olympisch tintje had en hoe dichter we bij Beijing kwamen hoe erger dat alleen maar werd. vlaggen, beeldjes, borden, bloemenmozaïeken, grote posters enz. Overal waar je keek was wel iets olympisch te zien. En wat viel me dan echt het eerst op toen ik uit die trein stapte en daar voor de grote treinstation stond? Jawel....De SMOG, de hitte, de luchtvochtigheid, en die vieze dikke laaghangende witte wolk door de hele stad waardoor elke 50 meter weer een verrassing was omdat je weer een nieuwe wolkenkrabber aantrof. Al die maatregelen, fabrieken sluiten, de helft van de auto's op straat en al hun weerrakketen heeft het dus nog weinig uitgehaald.

En wat doe je dan als je aankomt in zo'n vreemde nieuwe stad zonder geld, kaart of flauw idee van waar je je bevindt...natuurlijk,je zoekt het meest internationale kenmerk ter wereld op: De McDonalds. Samen met de 3 groningers die na 1 week al dat rare eten ook wel aan iets westers toe waren hebben we daar dus even verkoeling gezocht en een lekker Mac menu'tje genomen. prijzen vielen me wel mee (Bigmac menu €2,20) maar hoorde al snel dat dat erg duur was voor Chinese begrippen. Geld was sowieso al een probleem want hoewel ik dezelfde bank en pinpas had als een Hollander voor me kreeg ik er in tegenstelling tot hem helemaal niks uit. Nog 3 andere banken geprobeerd maar te vergeefs. Dan maar weer me creditcard gebruiken. Komt dat ding eindelijk eens n keertje van pas. Al snel had ik dus geld en gegeten en ook een kaart in het bezit van Beijing dus kon ik mij begeven naar het Hostel. Deze lag vlakbij Tian'men Square en was al snel gevonden.

Uit het metrostation gelopen kwam ik al meteen met de eerste "me take picture with you" moment van een meisje in aanraking en er zouden er nog vele volgen. Ondanks de vele westerse die de stad zouden bezoeken voor de spelen was ik waarschijnlijk, of vroeg, of opmerkelijk genoeg om mee op de foto te mogen. Na al het incheck gebeuren heb ik snel even een douche genomen want ik was alweer helemaal doorweekt van het zweet en ben ik me maar even gaan verdiepen in de stad Beijing. Ik had me reis dus tot zover redelijk geplanned maar voor Beijing had ik helemaal niks in de planning. Had geen accommodatie behalve de 1ste 2 dagen in een veels te duur hostel (180RMB per nacht) wat ongeveer €18 is. (gedeeld door 10 kan je wel als vuistregel hanteren) Ik zou het allemaal wel zien met de spelen. Ben tenslotte geen sportfan, weet weinig van de meeste sporten en regels en vond het toch allemaal veels te duur en veels te veel beveiliging en security checks tijdens de spelen dus had ik eerst het idee om de openingsceremonie te zien en na dat weekend weer verder te reizen. had tenslotte ook maar een 30-dagen visum.

Nu heb ik me de eerste dagen vermaakt met het zoeken van goedkopere accommodatie, wat highlights van beijing bezocht zoals de Verboden Stad, Tian'men Square, de Lamatempel en wat andere traditionele wijken, buurtjes, parkjes en straatjes. Wat me wel opviel toen ik door de straten reed met me gehuurde fietsje van het hostel dat het ONT-ZET-TEND schoon was. je kon echt letterlijk van de straat eten. En ik weet niet welke achterlijke zangeres dat liedje maakte over 9 Million Bicycles maar volgens mij heeft elke chinees die in moeten leveren zodat ze ze om konden smelten om een van die gigantische stadions zoals het vogelnest te kunnen bouwen. Maar goed, ik had dus lege schone straten voor me om doorheen te fietsen en dat maakte het alleen maar leuker. Wat me ook meteen opviel waren de agenten, beveiliging en vrijwilligers die om de 50 meter en op elke hoek van de straat stonden. Heb me nog nooit zo veilig gevoeld in zo'n grote stad met zoveel mensen. En dat zou later alleen maar meer bevestigt worden. Inmiddels zat ik alweer in een ander hostel en kwam de openingsceremonie dichterbij dus werd het tijd om me te gaan verdiepen in de olympische spelen. Eerst maar even het Holland Heineken House bezocht om te kijken wat ze er van gebakken hadden en hoewel het nog een paar dagen voor de opening was en er overal nog druk gewerkt werd kreeg ik toch de indruk weer n klein beetje in Nederland te zijn. Grote ruimtes en zalen en alles had wel een Hollands tintje gekregen en wat je ook maar nodig had was er wel aanwezig. Oftewel tot in de puntjes verzorgt zoals je wel gewend mag zijn van Nederlandse evenementen en organisaties. Zoals bijna elke ochtend stond ik ook de volgende ochtend weer op met als 1ste dagtaak het zoeken van nieuwe accommodatie aangezien de hosteleigenaren het zo leuk vonden om hun kamerprijzen te verdrievoudigen omdat de spelen er bijna aankwamen en ik natuurlijk niet meer dan €10 voor een kamer ga betalen die je nog eens met 7 anderen moet delen ook. Gelukkig was ik niet de enige die er zo over dacht en dus liep die dag het halve hostel leeg. Zo ontmoette ik een Amerikaan die al 18 jaar in Azië woonde en hier in Beijing wel wat kennissen had zitten die wat konden regelen. Ik met hem mee en uiteindelijk konden we een kamer delen in een 4 sterren hotel voor 140RMB. oke dat mag dan iets over m'n budget zijn maar dan heb je wel airco, eigen douche en wc en TV en alles.Weer eens wat anders dan een kamer vol stinkende zwetende snurkende en soms de liefde bedrijvende mede-reizigers. We konden zonder probleem het hele weekend blijven dus zijn we samen met de 2 Chinese dames die het hotel voor ons geregeld hadden even uit eten geweest. Echt op z'n chinees d.w.z 5 verschillende gerechten uitgekozen, wat drinken erbij overal wat van proberen en eten en dat alles voor een totaalprijsje van €15 met z'n 4én. Kijk dat lijkt er meer op en zo zou ik het wel een aantal weken hier vol kunnen houden. Ondertussen was het alweer donderdag en hoewel de spelen pas vrijdag beginnen was het HHH 's avonds al open om de voetbalwedstrijd NL - Nigeria uit te zenden. Beetje saaie wedstrijd maar heb wel veel mensen daar ontmoet en kwam ook meteen al wat bekenden tegen. Ten eerste me achternichtje Anne Stoop die in het HHH achter de Bar stond. De broer van Rosa waar ik n half jaar mee in Australië heb gereist was er ook aan het werk en verder nog n paar die ik ook in Australië heb ontmoet. Ja de wereld is best klein hoor. Het leuke is ook dat je zoveel verschillende mensen tegen kom. Zo is er uiteraard veel familie en vrienden van de Atleten, maar ook de Die-Hard OS en Sport Fans die alle spelen afgaan. Ook een aantal avonturiers gesproken die vanuit Nederland met de Auto of Fiets hier naartoe gekomen zijn. Tja dan valt de trein nog wel mee toch? Kwam ook weer een aantal Hollanders tegen die ik eerder in Mongolië had gesproken. Vrijdagavond uiteraard ook heen geweest om de openingsceremonie op tv te zien en hoewel het de dag daarvoor nog rustig was zat het HHH nu lekker vol. Mag ook wel als er een groep van 650 wandelaars even hun laatste dagje langskomen. Verder waren er nog wat bekende en minder bekende NL'ers aanwezig. Zo sta je opeens naar Jan Peter Balkende een biertje te doen en even later ontmoet je wat NL Atleten (vraag me de naam niet want daar weet ik allemaal niks van). Ook nog even n biertje gedaan met Gratje (beter bekend als de Oranje Indiaan Supporter) en gesproken met "het zusje van" een of andere wielrenner en "de vader van" Pieter van den Hoogenband. Tja dat is wel grappig in het HHH is iedereen gelijk en zo lekker normaal. Die avond was er ook meteen al een huldiging van judoka Ruben Houkes die brons had gewonnen in de klasse -60kg en dat was helemaal geweldig natuurlijk. Vooral de aankondiging en felicitaties van Maxima en alles.

Volgende ochtend ben ik samen met André en Linda die ik eerder in Mongolië was tegengekomen naar de Chinese Muur geweest. 6 Uur 's ochtends afgesproken en na een ritje met privé chauffeur in een luxe auto waren we 7 uur daar. Daarmee waren we wel als een van de eerste en bijna de enige op de muur. Erg indrukwekkend allemaal alleen zat die dag het Weer niet mee en was het erg mistig. Daarna begon het ook nog eens te regenen dus zijn we na een uurtje weer terug gekeerd. Heb in elk geval wel de muur gezien en die mooie foto's download ik later wel n keer. Dat zal me allemaal een worst wezen. Later die dag toch maar even naar het HHH gegaan om te kijken of ik tickets voor een wedstrijd kon bemachtigen want ik begon het wel naar m'n zin te krijgen en het Bier in het HHH smaakte tenslotte ook niet verkeerd, en dan heb ik het nog niet eens over de patat mayo, frikadellen, bitterballen, kroketten en alle andere hollandse snacks gehad. Nu bleek het ATP (reisorganisatie) daar 's ochtends nog genoeg kaarten te verkopen voor allerlei events alleen moest je daarvoor wel vroeg in de rij staan. Gelukkig kon ik die middag van iemand een kaartje overnemen voor het Beach Volleyball en dat was de ook het eerste wat ik bezocht. De Sfeer was super, de muziek en cheerleaders tussendoor en gelukkig snap ik van Beachvolleyball wel de regels dus dat was wel makkelijk te volgen. Helemaal toen het gouden duo Nummerdor/Schuil aan de beurt kwam en de Noren even in maakte. Met een heel vak vol Holland supporters en muziek van Guus Meeuwis tussendoor kan het helemaal niet meer stuk natuurlijk. Je hebt ook nog van die achterlijke Chinese groepjes studenten of scholieren die worden ingehuurd om met van die opblaasbare staven te trommelen en een beetje sfeer in het stadion te maken. Nou die gasten kan je wel naar huis sturen want die kunnen ons natuurlijk nooit overtreffen en helemaal nadat de wedstrijd van NL klaar was stroomde het halve stadion leeg en was het over met de pret. Volgende keer kunnen ze beter ons over laten vliegen. geen probleem hoor. als afsluiter nog even naar het HHH en daar trad Guus Meeuwis op. Helemaal geweldig natuurlijk en n betere sfeermaker kan je je niet bedenken.

Aangezien het HHH om 2 uur al dicht ging en wij nog lang niet klaar waren gingen we vaak verder naar de Sanlitun Bar Street, een bekend straatje in Beijing waar allemaal barretjes en discotheken aanzitten. Hier hebben we op n gegeven moment een leuke tent gevonden met een Dakterras en Latin muziek en alles dus daar bleven we dan vaak hangen totdat de we de zon weer zagen opkomen en het toch tijd werd om naar huis te gaan. Maar aangezien het 8 uur 's ochtends was en het HHH al bijna weer open ging ben ik meteen doorgefietst om vervolgens een vers bakkie koffie te halen en even me mail te checken. ik kwam als een van de eerste binnen dus stond er nog geen rij voor de kaartverkoop. wat ik even over het hoofd had gezien was dat er die dag kaarten beschikbaar waren voor de basketbal wedstrijd USA - Griekenland en hoewel ik niks van basketbal weet, wist ik wel dat dit een van de weinige kansen in de 4 jaar was om het Amerikaanse Dreamteam te kunnen zien spelen. Helaas was ik niet de enige die dat dacht en toen ik me omdraaide stonden er al 2 mensen in de rij. Ik sloot me dus als derde aan en kwam erachter toen de kaartverkoop begon dat er maar 1 kaartje beschikbaar was en die was dus mooi door het stel voor me aan me neus voorbij gegaan. Wel had ik kaartjes voor Basketbal China - Angola en Litouwen - Rusland kunnen bemachtigen en omdat het voor die chinezen ook nog n beetje betaalbaar moet zijn vielen de prijzen alles mee. Voor de meeste sporten was je €3, €5 of €8 per kaartje kwijt en voor wat belangrijkere, grotere sporten of kleinere stadions meestal €10 of €15. Jullie raden het al, ik bleef nog wel even langer hangen dan geplanned. zo'n kans krijg je tenslotte maar 1 keer in je leven. Had daarom ook maar meteen kaartjes voor het vrouwenhockey, judo, boxen en voetbal gekocht. Nadeeltje van het voetbal was dat het Nederlands elftal tegen Japan in een andere stad speelde. Dat weerhoud de meeste mensen ervan om heen te gaan maar ik als ervaren reiziger deins daar natuurlijk niet voor terug en zo was ik 's avonds meteen aan het opzoeken hoe ik het goedkoopst naar Shenyang kon afreizen. Helaas zaten de treinen al vol en omdat het de volgende dag om 17:00 al was had ik maar een vlucht geboekt voor €40. Eenmaal in dat vliegtuig de volgende dag zat ik naast een Braziliaan die er heilig van overtuigt was dat ie het Braziliaanse elftal zou gaan zien terwijl hij precies hetzelfde kaartje als mij had. Omdat ik zelf alles op het laatste moment had opgezocht en ik toch meende dat er maar 1 wedstrijd gespeeld werd die dag liep ik n beetje twijfelachtig het vliegtuig uit totdat ik nog een groepje Nederlanders voorbij liep en bleek het Henk Kesler en de andere bobo's van de KNVB te zijn. ik zat dus gelukkig wel in de goeie stad op het goeie tijdstip. Heb nog geprobeerd een lift te regelen maar zij gingen uiteraard naar het Sheraton Hotel en moesten ook nog eens op hun bagage wachten die ik natuurlijk niet mee had voor 1 dagtripje als dit. Heb de bus naar het centrum genomen en daar het laatste stukje met de taxi naar het Stadion. Erg mooi stadion moet ik zeggen en ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst bij een NL Elftal Voetbalwedstrijd was geweest dus dat was wel weer genieten. Helaas waren er weinig Nederlandse supporters maar dat maakte het er niet minder leuk op aangezien wij met n groepje Hollanders als snel in een vak bij elkaar kwamen. Mijn stem was al helemaal nergens meer maar toch nog veel aangemoedigd en gezongen en we kregen zelfs al die Chinezen in het stadion mee om Hup Holland Hup te zingen en af en toe de Wave in te zetten. Na afloop van een wat zwakke wedstrijd waarbij er meer een Antilliaans/Surinaams tempo in zat dan wat je gewent mag zijn van het NL-Elftal duurde het erg lang voordat we uit het stadion waren. Dit had alles te maken met de duizenden Chinezen die met ons op de foto wilde aangezien ze nog nooit zoiets hadden meegemaakt. Nederlandse Supporters volledig in de oranjesfeer en kleding die wel weten hoe je hun team moet supporten. Ja ik heb daar echt mijn 50 minutes of fame wel gehad en was ook zeker niet de enige. (zie de foto's). Ook waren er een aantal Chinese oranje fans die ook helemaal verkleed waren in hun oranje tenue, prachtig om te zien hoe die mensen daar helemaal voetbalgek zijn. In Beijing kom je dat echt niet tegen. Terug ben ik met de nachttrein gegaan en zo kwam ik 's ochtends weer aan in Beijing om weer aan de rij te sluiten voor de ticketverkoop bij het HHH. En zo ging het zo'n beetje elke dag. begon met kaartjes kopen dan naar de sporten kijken. wat overigens ook een hele dagtaak was want Beijing is zo gigantisch groot en de verschillende stadions liggen ver uit elkaar waardoor je vaak ruim 2 uur met de Metro en Bus en Taxi aan het reizen was om ergens te komen. Zo heb ik dus maar de laatste 15 minuten van het Vrouwenhockey kunnen zien en miste ik de wedstrijd om Goud van Henk Grol.Gelukkig wel zijn bronzen wedstrijd kunnen meepakken maar daar was ie geloof ik niet zo blij mee aangezien goud er echt in had gezeten en meer door de beslissing van de scheidsrechter hij uiteindelijk mis greep. Het leuke is ook dat je vaak naast familie en vrienden of de vriendin van een sporter zit. zo zat ik naast de Vriendin van Henk Grol en zij legde mij de regels n beetje uit waardoor ik het beter kon volgen en bij het Baanwielrennen met Theo Bos en Teun Mulder waar ik heel toevallig kaartjes voor had kunnen regelen zat ik naast de vriendin van Teun Mulder. Helaas deden zowel Theo als Teun het niet zo best. Teun werd gediskwalificeerd nadat hij over de blauwe streep reed omdat ie uit het groepje probeerde los te breken en Theo kwam ten val in de finale omdat ie over een voorganger reed die onderuit ging. Ja dat weekend viel er weinig te vieren omdat ook de Beachvolleybal jongens eruit lagen en de resultaten van de zwemsters en wielrenners vielen ook tegen. Vond ik helemaal niet erg want hoewel ik die avond kaartjes had voor het Boxen ben ik naar de Finish geweest van de Gumball 3000 Rally. Dit viel nog even tegen om te vinden want hoewel ik de naam van het hotel wist en de buurt bleken er natuurlijk meerdere Hotels zo te heten en degene die ik nouw juist moest hebben was zo nieuw dat ie niet op de kaart stond en bijna niemand er van gehoord had. uiteindelijk na 3 verschillende metro's en n stuk lopen kwam ik dan bij het Westin Hotel en trof daar 23 van de 120 auto's aan die in San Francisco een maand eerder waren gestart. Door de Chinese overheid werden er totaal maar 25 auto's toegelaten en David "The Nightrider" Hasselhoff was met zijn Kit ergens halverwege Shanghai uitgevallen. Er stonden gelukkig nog genoeg unieke en bijzondere exemplaren tussen om een foto'tje van te maken dus mijn dag was weer helemaal goed. Tenslotte was ik ook voor dit evenement naar Beijing gekomen. Die volgende ochtend heb ik met een aantal rijders gesproken en ben nog op de foto gegaan met de organisator van het hele event. Achteraf had ik ook nog mee kunnen rijden tot aan de haven waar ze de auto's op schepen richten huis zetten maar daar kwam ik een beetje laat achter en toen zaten de meeste auto's al vol. Wel weer iets moois om meegemaakt te hebben en als ze volgend jaar ergens in de buurt zijn zal ik ze zeker weer even opzoeken. Ondertussen gingen de spelen natuurlijk gewoon verder en zo stond die dag op het programma Hockey Mannen NL - Australië en ondanks dat het mannen zijn die het tijdens de spelen alleen maar van een paar ouwe rotten in het vak moeten hebben zoals Taeke Taekema, Guus Vogels en Teun de Nooijer is het altijd leuk om tegen die ozzies te spelen. Bij het halen van bier was er al een ozzie mate die de chinese bierverkoopster duidelijk probeerde te maken dat ze genoeg bier in moest slaan voor deze wedstrijd en dit werd door een aantal andere NL'ers nog eens herhaald. Waar we voor vreesde gebeurde uiteraard natuurlijk en tijdens de rust waren 4 van de 5 kraampjes al uitverkocht. tja dat krijg je met Nederlanders en Ozzies tijdens zo'n wedstrijd. Het sfeertje was super en met een eindstand van 2-2 was het misschien wel beter dat het zo afliep. Daarna nog even een huldiging van de 2 roeidames meegepakt in het HHH en ook die avond ging het weer door tot in de kleine uurtjes.

Volgende ochtend aan een kopje koffie en een saucijzenbroodje om de kater weer n beetje weg te werken kreeg ik van een paar hollanders een kaartje voor de Honkbalwedstrijd Nederland - Cuba en zo zat ik een paar uur later honkbal te kijken waar ik wederom geen snars van snapte aangezien het bijna 20 jaar geleden was dat ik tijdens gym een potje softbal speelde. Gelukkig zat er ook dit keer een Enthousiaste Amerikaanse Honkbalfan naast me en die heeft me alles weer even haarfijn uitgelegd. Ook aan support voor "onze jongens" lag het niet want het complete Nederlandse Softballteam zat achter me op de tribune. Ik heb er daarvan nog een paar kort gesproken na de wedstrijd waaronder Sandra Gouverneur die uit Langedijk komt en die wel een aantal familieleden kende. Denk je zo ver van nederland te zijn verwijderd om vervelende ettertjes als Jan Smit niet tegen te komen staat ie vervolgens een half uurtje later op het podium van het HHH. nee die avond heb ik het maar rustig gehouden. Die biertjes a €3 kwamen me ook de strot uit en dat snijd behoorlijk in me budget zo. oplossing: eerst maar even terug naar het hostel om met wat roomies die goeie fles mongoolse vodka de man te maken. In de veronderstelling dat het qua optredens niet erger kon dan Jan Smit stond de volgende dag Jeroen van der Boom op het podium. tering die gozer kan ten eerste niet zingen, heeft maar 1 hit die die dan ook 3 keer herhaald en kan binnen 1 minuut de goeie sfeer die de huisband "de Corono's" had gezet in een keer verzieken. Helaas had ik geen rotte tomaten of eieren bij me dus werd er maar met bier naar hem gegooid. Je krijgt wat je verdient!

Toen was het weer tijd voor wat wedstrijden. volgende dag stonden op het programma Ping Pong en Duiken. Ping Ping, oftewel tafeltennis ging ik heen omdat het toch de nationale sport van China is en ik wilde die chinezen dat wel een zijn spelen op topniveau. Heb dan ook de top 5 voorbij zien gaan omdat ik blijkbaar een kaartje had voor de halve finale. Heb niet alles af kunnen kijken want ik moest meteen weer door naar duiken en hiervoor ging ik eigenlijk alleen heen om "The Cube" van binnen te kunnen zien. het prachtige zwembad met al z'n bubbels en kleurtjes van de buitenkant. Duiken (of eigenlijk heet het Schoonspringen in het nederlands) was ook wel leuk om te zien en ik kon op n gegeven moment al zien wie nou beter was dan de ander aan de hand van de plons in het water en de hoeveelheid spetters die ze produceerde. Er zaten veel jonge gasten bij maar een Engelsman spande de kroon met z'n 14 jaar die daarmee de jongste was van zijn land sinds 1960. Het hele gebeuren heb ik niet afgekeken want ik wist dat de hockeydames finale tegen china over n uurtje zou beginnen en daar wilde ik graag nog proberen binnen te komen. Ondertussen had ik gehoord van mijn 8 backbackers vrienden in met de stro hoeden, oranje shirts en rood-wit-blauwe shorts (voor degene die de OS op tv hebben gevolgd weten wel wie ik bedoel) dat je vaak ook met andere of oude kaartje binnen kon sneaken en omdat ik geen zin had om voor €50 euro een kaartje op de zwarte markt te kopen probeerde ik het gewoon. Om langs de eerste securitycheck te komen waar ze je kaartje controleren om te kijken of deze vals is en om je tas de scannen gebruikte ik simpelweg een oud hockeykaartje van een paar dagen terug en hop ik was binnen op het terrein. Het Wilhelmus klonk al en samen met een paar andere Hollanders rende we naar de tweede checkpoint waar je kaartje daadwerkelijk word gecontroleerd en afgescheurd. nu had ik nog een kaartje van €5 in me tas voor de Atletiek de volgende ochtend om 7:30 en mezelf kennende dat ik dat toch nooit nuchter zou kunnen bekijken gebruikte ik die om binnen te komen. Omdat we allemaal haast hadden en de wedstrijd al begonnen was hield ik me hand over het kaartje en scheurde die chinees het strookje eraf. Hoppa, nu was ik daadwerkelijk binnen alleen moest ik nog het stadion in zien te komen. ik vond een aantal Hollanders die net een hele doos eten&drinken hadden gehaald en vroeg of ik kon helpen om dat mee naar boven de tribune te brengen. vertelde ze ook dat ik ff geen kaartje had en dus snel langs de security moest. Helaas trapte ze daar deze keer niet in en bleven maar achter me aankomen. 1 meisje gaf snel haar kaartje achter haar rug door aan mij waarna ik deze aan dat puberige securityventje liet zien en klaar is kees. ik was voor niks binnen bij de Finale Hockey Dames waar ik de longen uit me lijf heb geschreeuwd en uiteindelijk de dames goud heb zien winnen tegen China wat het alleen maar mooier maakte. 1 van de mooiste wedstrijden van de spelen die ik tot nu toe had gezien. Daarna natuurlijk weer naar het HHH om de huldiging van de Dames mee te maken en we zagen het hele team crowdsurfend door het HHH gaan. geweldig! Ben ook nog een avondje met de nederlandse zeilsters en judoka dames meegeweest te stappen. zij waren niet zo bekend in het uitgaansleven van beijing en vroegen of ik nog wat leuke tentjes wist, geen probleem natuurlijk dus zijn we eerst naar een van de bekendste discotheken, the China Doll gegaan en daar aangekomen bleken we niet de enige te zijn en stond er een rij van 80 man voor de deur. daar hadden we niet zo'n zin in dus een van de dames liet haar zilveren medaille zien en hoppa, we waren binnen, inclusief n gratis drankje in de VIP ruimte. Heb met die dames nog een paar drankjes gedaan en een tijdje gepraat en dat was best indrukwekkend om te horen wat voor training ze vooraf allemaal hebben gehad en wat ze er allemaal voor op moeten geven om hier bij kunnen te zijn. Daarna weer naar de Kokomo (dakterras) en het erg vroeg gemaakt die dag. Een van de laatste dagen van de spelen had ik een kaartje kunnen overnemen van iemand voor de Voetbal Finale Argentinië - Nigeria en hoewel deze het duurste was wat ik ooit betaalde nl. €95 euro had ik wel een van de betere plekken in het vogelnestje samen met 90.000 andere supporters. Die wedstrijd was leuk om te zien maar de sfeer was ver te zoeken en het was erg heet die dag. Niet zo leuk dus als NL - Japan in Shenyang maar wel het Birdsnest in geweest en dat blijft toch wel een heel apart stadion. Zo al met al ben ik van de 17 dagen dat het HHH open was er zo'n 14 dagen geweest en heb ik veel mensen leren kennen, goeie vrienden gemaakt, erg veel lol gehad, een hoop gefeest en gezopen en gezongen want zoiets maak je natuurlijk maar 1 keer in je leven mee en waarschijnlijk was dit ook een van de laatste keren want wat china hier heb laten zien kunnen die engelsen over 4 jaar nooit overtreffen laat staan evenaren. Ook omdat London nu al onbetaalbaar is zal het dan helemaal wel erg zijn. En niet te vergeten van de 1,8 miljoen vrijwilligers die je weliswaar de verkeerde kant op wijzen en waardoor ik gratis wedstrijden heb kunnen bekijken hebben ze toch bijna 3 weken voor nop gewerkt van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Dat zie ik die engelse voor geen Goud, Zilver of Brons doen hoor!. Heb stiekem al even gekeken op de lange termijn planning en misschien ben ik rond februari 2010 wel in de buurt van Vancouver en laat daar dan toevallig de Winterspelen worden gehouden. Maar nu eerst nog even verder reizen in China want zoveel dagen heb ik niet meer over op me visum en er valt nog genoeg te zien van het echte China in tegenstelling tot dat neppe Beijing.

Foto;s kunnen jullie hier vinden (zorg dat je genoeg eten&drinken heb gepakt want het zijn er nogal wat)
http://picasaweb.google.com/sietsehof/OlympischeSpelen02#slideshow


Inmiddels ook een aantal video;s van de spelen online kunnen zetten. de rest volgt nog maar internet is hier niet snel en die chinese firewall van de overheid werkt ook niet echt mee.
http://www.youtube.com/ZietZa