Namasté, Nepal is meer dan oké !!!
Door: Sietse
Blijf op de hoogte en volg Sietse
04 November 2008 | Nepal, Kathmandu
Jawel beste lezers, hier ben ik dan weer met een verhaaltje over Nepal. Ja ik weet het, ik loop nog steeds vreselijk achter met m'n verhaal aangezien dit al ruim 3 weken geleden is gebeurd en ik nu al lang en breed in het zonnetje en op m'n balkonnetje met uitzicht over een van de meest vervuilde rivieren in de wereld, de Ganges in Varanasi, in India zit. pfff die zinnen worden steeds langer :) Zo kwam ik dus 3 weken geleden in Kathmandu, hoofdstad van Nepal aan en dat was zoals ik al in mijn vorige bericht had vermeld een verademing vergeleken met China. De mensen hier zijn zo vriendelijk en open en hebben tenminste gevoel voor humor en dat in zo'n arm land waar 82% van de bevolking met minder dan €1,50 per dag moet rond zien te komen.
Kathmandu, met bijna 1 miljoen mensen de grootste en eigenlijk de enige stad in het land, was voor mij erg vergelijkbaar met Ulaan Baatar in Mongolië met enig verschil dan dat je hier het Himalayagebergte op de achtergrond hebt in plaats van de kale droge bergen en woestijn in Mongolië. Ook hier was het een chaos van mensen en stond het verkeer, zo vast als een huis, de kleine smalle straatjes rondom het centrum te vervuilen. Een van deze wijken ten noorden van het centrum heet Thamel en in deze Toeristen en Backpackers Mecca vind je dan ook alle Hostels, Winkeltjes en Restaurantjes die je als verwende westerse tourist maar kan wensen. Zo hebben ze hier genoeg Outdoorsshop's voor de Trekkers en Klimmers onder ons en kan je eindelijk weer een genieten van een echte Pizza, cappuccino of overheerlijke appeltaart bij een van de vele "German Bakery's" Zelfs wij Hollanders werden niet overgeslagen en vonden na een tip van een belg in ons Hostel een belgische Snackbar die heerlijke Vlaamse Frieten bakte met echt Mayonaise en zelfs Pindasaus en een Patatje Oorlog stonden op het menu. Je begrijpt natuurlijk wel dat ik die eerste dagen in Kathmandu weinig heb uitgevoerd en het er even lekker van heb genomen.
Inmiddels had ik me weer herenigd met de andere groep backpackers die ik in het hostel in Chengdu had ontmoet en waar ik mee naar Danba was geweest. Een paar van deze groep, Pete, Hans en Tee kwamen net terug van een raftingtocht en samen met Brian een Ier die ze daar ontmoet hadden wilde ze een Trekking gaan doen. Aangezien Nepal hiervoor een van de meest geschikte landen ter wereld is en de groep me we beviel zijn we een paar dagen later met de bus vertrokken naar Besisahar het Startpunt van het Annapurna Circuit.
Het Annapurna Circuit met een lengte van 214km die over een bergpas van 5416meter gaat is een van de populairste routes in Nepal en leidt je door verschillende soorten landschappen en prachtige valleien. Langs de route vind je genoeg restaurantjes en guesthouses zodat kamperen in tenten en het slepen met spullen en eten niet nodig is. Wij, als echte backpackers, vertrokken dan ook zonder gids of porter (nepalees die je spullen draagt) en sommige van ons met alleen een rugzak waar het minimale aan kleding en andere benodigdheden in zat. De Lonely Planet gaf tenslotte een richttijd van 16 tot 18 dagen aan en wie wil er nouw bijna 3 weken meer dan 10kg op z'n rug sjouwen. Dus hoe minder hoe beter en zo begon ik de trekking met 2 onderbroeken, 3 paar sokken en buiten de kleren die ik al aanhad een lange broek, extra shirt en een vest. Oja en me bergschoenen die al 3 maanden aan me backpack schommelden gingen ook mee. De eerste dag kwamen we pas rond 4 uur met de bus in Besisahar aan en nadat we onze registratie en stempels bij het eerste checkpoint (tis net de 4-daagse) hadden gehad begonnen we aan onze tocht. Rond 5 uur begon het al donker te worden en na nog een half uurtje te hebben doorgelopen stopte we uiteindelijk in Khudi voor onze eerste overnachting.
Dag 2: Bhulbhule, 840m, 9,3km
De eerste echte volle dag trekking en omdat het hier al rond half 6 licht word, werden wij ook rond die tijd wakker en zaten om half 7 al in het restaurant voor ons ontbijt. Een ding die je hier goed moet inplannen zijn de maaltijden. Nepalezen zijn vanuit zichzelf namelijk een super lui volk en zelfs een simpel gekookt eitje of een geroosterd broodje serveren duurt gemiddeld tussen de 45min. en 1 Uur. Om 8 uur dus begonnen we die dag aan onze tocht langs rivieren en over hangbruggen richting het volgende dorpje. Hans (onze Duits sprekende italiaan) ging voorop en aangezien hij veel aan bergbeklimmen, skiën en hiking deed zat het tempo er goed in. Dit kon iedereen nog makkelijk bijhouden omdat de route nog redelijk vlak was en we niet veel stegen in hoogte. Na de lunch en automatisch dus ook 1,5 uur rustpauze zijn we doorgelopen tot n uur of 5 en kwamen we die dag aan in Chamche.
Dag 3: Chamche, 1430m, 29km
Inmiddels werden we elke dag zo rond 6 uur wakker en begonnen we afhankelijk van hoe lang het ontbijt duurde rond 7:30/8:00 aan onze wandeling. Die dag ging stond er een klim van 815 meter op het programma en onderweg ging het pad af en toe steil omhoog lang bergwanden en veel landverschuivingen. Je passeert hier veel kleine dorpjes met Tibetaanse invloed en architectuur. Ook de gebruikelijke ezels en Porters die de dorpjes voorzien van goederen en eten kom je vaak tegen langs de route en iedereen begroet je uiteraard vriendelijk met Namasté de hele dag. Tot nu toe hadden we het nog getroffen met het weer en was het gelukkig niet te warm maar eind van die dag begon het te regenen en konden we dan eindelijk ons regentenue uitproberen. Vooral die van Brian viel erg op in de groene omgeving :) (zie foto)
Na de lunch en toen de ergste regen voorbij was zijn we nog n paar uur doorgelopen totdat we rond n uur of 5 in Danaqyu aankwamen. Ik moest n beetje op m'n geld letten en was vergeten bij te pinnen voor de trekking dus probeerde ik niet meer dan €10 per dag uit te geven en tot nu toe lukte dat aardig maar na deze zware dag lopen had ik wel wat verdient en hier had ik dan weer m'n eerste Biertje sinds de trekking.
Dag 4: Danaqyu, 2200m, 44,2km
De derde volle dag trekking en vergeleken met de beschrijving in de Lonely Planet lagen we ver vooruit op schema en hadden we al 2 dagen ingehaald. Voordeel hiervan was dat je elke dag verschillende groepjes mensen passeerde en niet de hele tijd met dezelfde groep irritante Fransen of Israëliërs zat opgescheept in het Guesthouse. Deze dag was ook de 8ste dag van het Dasain festival en dat betekende dat er geiten werden geofferd aan de goden en hun bloed gebruikt werd om diverse dingen en vervoersmiddelen in te zegenen. Dit hebben we dus ook in een aantal dorpjes mogen aanschouwen en dit was op z'n zachts gezegd best een heftige ervaring. Sommige konden er minder goed tegen en vooral Tee, onze in Viëtnam geboren chinees met Zweedse nationaliteit heeft de hele dag met haar paraplu (zoals je de meeste chinese kan herkennen) voor der gezicht gelopen. :)
Uiteindelijk na 26km en 1110meter gestegen te zijn kwamen we aan in Upper Pisang. Dit plaatsje werd als eindpunt van de 6de dag in de Lonely Planet aangegeven en hier was was het dan ook erg druk en duurde het even voordat we een aantal bedden in een guesthouse hadden gevonden.
Dag 5: Upper Pisang, 3310m, 70,2km
We besloten die dag een lang stuk af te leggen om de grote kudde toeristen voor te zijn en niet hetzelfde probleem te krijgen als afgelopen nacht. We zaten inmiddels boven de bomengrens en dus was het weer een compleet ander landschap waar we doorheen gingen. Het ging over een lange afstand geleidelijk omhoog liepen die dag door tot Yak Kharka 30km verder en 740m hoger.
Helaas was het hier ook weer erg druk en voor het eerst hadden we een probleem om accommodatie te vinden. Er waren tenslotte maar 4 guesthouses in het plaatsje en omdat al die groepen toeristen die hetzelfde aantal porters en gidsen bij hun hadden hier rond het middaguur gearriveerd waren hadden wij geen andere optie om in het restaurant op de banken te slapen en deelde ik samen met Pete een single room met enkel bed voor die avond. Ook vroor het voor het eerst die nacht en vooral Pete, Tee en Brian die het niet nodig vonden om hun slaapzak mee te nemen ondervonden hiervan de consequenties.
Dag 6: Yak Kharka, 4050m, 101,3km
Het stuk wat we die dag daarvoor hadden gelopen doen de meeste groepjes in 3 dagen met 1 dag rust om te acclimatiseren aan de hoogte omdat we inmiddels vrij hoog zaten en hoogteziekte (AMS) hier niet onderschat mag worden. Behalve Brian was iedereen van ons net terug uit Tibet en dus wel gewend aan deze hoogtes en we hadden dan ook afgesproken zolang niemand ernstige symptomen van AMS ondervonden we gewoon doorliepen. We begonnen rond 7:00 te lopen maar na 2,5 uur waren we al in Thorang Phedi gearriveerd, het laatste plaatsje met Guesthouses voordat je de Pass over gaat. Dit kleine dorpje had maar 2 guesthouses en toen we hier om 9:30 aankwamen hadden ze nog 1 3-persoons kamer vrij. Wij vroegen of ze ook dekens voor de 3 van ons zonder slaapzak hadden en de beste man meldde dat dat wel goed zou komen en dus zat er niks anders op om hier te stoppen en de kamer met z'n 5'en te delen. Het was serieus koud geworden en 's middags begon het zelfs te sneeuwen. Wij vermaakte ons in het restaurant vol met Fransen en Israëliërs door te eten, lezen en wat te kaarten. Het hotel bleef wel volstromen met mensen en vele hadden geen andere optie dan in het restaurant te slapen of kamers te delen. Er was zelfs 1 groep die met z'n 14'en een 6 persoons kamer deelde. Omdat de Porters en Gidsen voorrang krijgen met Dekens was het erg lastig om dekens te regelen maar uiteindelijk na wat onderhandelen wist Brian er nog 2 los te peuteren. we sliepen dus met z'n 5'en verspreid over 3 bedden tussen een aantal slaapzakken en onder een aantal dekens. Ik heb bijna geen oog dicht gedaan die nacht omdat het gewoon te koud was en mijn slaapzak niet voor deze temperaturen geschikt was.
Dag 7: Thorang Phedi, 4450m, 105,3km
De grote dag waarbij we de Thorong La Pass oversteken. Alle groepen waren vroeg in de ochtend rond 4:30 al vertrokken maar wij draaide ons nog even lekker om en begonnen de klim van 1000meter over n afstand van 5,5 km rond 7:00 die dag. Alleen Tee bleef een beetje achter maar met wat hulp van Brian kwamen we uiteindelijk rond 10:00 op het hoogste punt van 5416meter aan. Hier wat foto's gemaakt en even uitgerust en snel weer met de daling begonnen want we voelde inmiddels toch wel wat hoofdpijn opkomen. Tot nu toe had ik weinig last van spierpijn gehad en ook viel het erg mee met de blaren. Heb bijna elke dag ook op me Teva's gelopen want de hiel van me bergschoenen knelde n beetje maar met de Daling begonnen met schoenen erg zeer te doen dus moest ik halverwege weer overstappen op me Teva's. en dat in de sneeuw, das geen pretje hoor :(
De Daling van 5416m naar 2800 was gigantisch en je moest constant afremmen om te voorkomen dat je niet van de berg af rende.
Die avond was ik dan ook helemaal kapot en voelde het in me kuiten en bovenbenen.
Ook was dit de eerste keer dat we Tee kwijt waren geraakt. Ze liep namelijk meestal een half uurtje achter ons omdat haar tempo wat lager lag en ze dan liever alleen liep zodat ze kon rusten wanneer ze wilde. Maar hadden die dag tijdens de lunch niet afgesproken waar we precies zouden stoppen die dag en omdat het pad inmiddels over ging in een weg waar de dorpjes langs lagen in plaats van doorheen gingen konden we haar niet langs zien komen.
We stopte rond half 5 bij een plaatsje waarvan we dachten dat het de laatste was voordat je door een grote vallei gingen maar het bleek er nog een klein dorpje na kwam en hier was Tee dus naartoe gelopen. Gelukkig vermoedde ze dat wij achter lagen dus de volgende ochtend had ze gewacht op ons en kwamen we haar weer tegen.
Dag 8: Kagbeni, 2800m, 130,8km
Deze dag was qua landschap weer heel anders maar omdat het grootste gedeelte over een stoffige zandweg liep en door valleien was het vrij eentonig en saai die dag. We passeerde die ochtend Jomson wat voor de meeste mensen het eindpunt is en waar je met het vliegtuig weer terug vliegt naar Pokhara of Kathmandu maar hier hadden wij geen centjes voor dus liepen we door naar het plaatsje Tatopani. Dit was echt een van de zwaarste dagen en met nog steeds erg veel spierpijn in kuiten en bovenbenen hebben we toch een afstand van 53km afgelegd. Gelukkig had Tatopani ons genoeg te bieden zoals koud en goedkoop bier tijdens Happy Hour en die avond trakteerde we ons op een echte Steak met Champignonsauce.
Dag 9: Tatopani, 1200m, 183,4km
's ochtends voelde Hans en Brian zich niet lekker en Brian had zelfs zijn o zo lekkere (en ook vrij prijzige) Steak van die vorige avond eruit gegooid. Vanaf dit punt op de route splitste de route zich en kon je kiezen om naar Naya Pul te gaan waarbij je over nog een berg van 3200meter moest of meer bergafwaarts richting Beni te gaan waar je de Bus kon pakken naar Pokhara. Omdat 2 van ons zo ziek als een hond waren en de rest blaren en spierpijn hadden besloten wij voor dat laatste te gaan. Ook dit keer was het landschap weer anders en liepen we grotendeels langs een bergwand naast een rivier waarbij er erg veel aardverschuiving tegen kwamen en de weg compleet was afgesloten voor voertuigen door vallende rotsblokken. Bij een van deze aardverschuivingen stond een groepje mensen en nadat we dichterbij kwamen zagen we dat er een Porter in een wel erg ongelukkige positie langs het pad lag. Toen we ook het pad naar beneden volgde zagen we dat hij met z'n hoofd op een steen was gevallen. Hij moet waarschijnlijk uitgegleden zijn en toen ongelukkig ten val zijn gekomen. Hij kon het ons in elk geval niet meer navertellen want toen ik en passeerde en zijn zwart weggetrokken gezicht zag wist ik wel zeker dat er geen leven meer in zat.
De rest van die dag liepen iedereen n beetje z'n eigen tempo en rond n uur of 3 kwamen in Beni aan.
Daar de bus gepakt naar Pokhara en omdat we niet zaten op te letten vertrok de bus bijna zonder ons. In de bus was inmiddels geen plaats meer (ondanks dat we toch echt een ticket hadden) dus zat er weer niks anders op dan bovenop de bus te zitten.
Overdag is dat geen probleem en heb je prachtig uitzicht en een heerlijk koel briesje maar naarmate het donkerder werd en kouder begint het toch wat minder te worden. Rond 8 uur kwamen we in Pokhara en vonden na wat speurwerk uiteindelijk een goedkoop hostel. Die avond afgesloten met een heerlijke Steak (behalve Brian en Hans, die waren nog steeds ziek) en eindelijk weer eens in een knap bed kunnen slapen.
Iedereen had nog steeds last van spierpijn en blaren en we leken wel n stel bejaarden als je ons de trap af zag lopen dus vulden we de dagen met wat lezen en internetten en door de straten van Pokhara te lopen.
Pokhara is wel n stuk relaxter dan Kathmandu. Het ligt aan een groot meer en je hebt een prachtig uitzicht over een van de hoogste bergen van de Himalaya, de straten zijn veel breder en ook rustiger dan in Kathmandu.
Na een paar dagen hadden we het hier ook wel gehad en aangezien ik me visum voor India moest regelen en al onze spullen in Kathmandu lagen was het tijd om terug te gaan. Busrit zou 5 uur duren maar in Nepal is niks zeker en zo kwamen na wat extra stops en files uiteindelijk rond 4 uur s'middags aan in Kathmandu. 8 uur later dus.
In Kathmandu ben ik weer in hetzelfde Hostel ingechecked als daarvoor en dit keer had ik een kamer op de bovenste verdieping met een groot dakterras. Daar heb ik de laatste week lekker niks gedaan. beetje lezen, internetten, films kijken, af en toe uit eten in Thamel en me Visum en trip naar India plannen. Op een van de terrasjes kwam ik nog n nederlands stel tegen die ik eerder in Tibet was tegengekomen. ik zei toen voor de grap "ik zie jullie wel in Kathmandu" en was het eigenlijk al lang vergeten omdat dat alweer 3 weken geleden was maar zo kom je ze dan toch weer tegen. Met hun gingen we even snacken bij de Snackbar van onze zuiderburen en daar kwam ik ineens Gijs en Petra, een ander nederlands stel tegen die in het HHH hadden gewerkt. Zo belanden we natuurlijk met z'n allen weer in de kroeg die avond en hebben we n mooie tijd gehad in Kathmandu.
Van onze groep zou iedereen behalve Tee over land naar India gaan maar zoals altijd kunnen de plannen elke minuut veranderen en zo vloog Pete met een Indiër die die had ontmoet goedkoop naar Delhi, Hans was van gedachten veranderd en vloog naar Bangkok en Tee vloog i.p.v Bangkok naar Hong Kong. Alleen Brian en ik waren nog over en toen iedereen ons had verlaten zijn ook wij de volgende dag vertrokken richting de Grens met India. Die avond gestopt in Lumbini, dit is de geboorteplaats van Buddha en 'n mooi rustig plaatsje om te overnachten.
Volgende ochtend even de plek, steen en de boom waar hij echt geboren is bezocht en daarna door naar India.
Dit viel allemaal best mee, hadden vrij snel een bus te pakken en daarna een Riksja om ons naar de Grens te brengen.
We liepen zonder enige controle eigenlijk al meteen India binnen toen we ons realiseerde dat een Exit Stamp van Nepal in ons paspoort wel handig zou zijn dus keerde we weer om op zoek naar de Douanepost in Nepal. Na wat papierwerk konden we dan de grens over en ook hier was het weer op zoek naar de Douane van India. Niemand die je dus tegenhoud of je bagage checked.
Over India vertel ik jullie de volgende keer wel weer. Heb alweer veels te veel getypt zie ik nu, tja sorry kon het niet korter beschrijven.
De foto's van dit alles kunnen jullie via onderstaande link benaderen maar met wel een waarschuwing voor degene met een wat zwakkere maag of die net gegeten hebben of die niet goed tegen bloed kunnen dat er wel wat schokkende foto's tussen zitten:
jullie zijn gewaarschuwd :)
http://picasaweb.google.nl/sietsehof/Namast#slideshow
Oja 1: Helaas is mijn digitale camera gejat in de bus opweg naar Besisahar dus voorlopig zullen jullie het met minder mooie foto's moeten doen omdat ik alleen nog een klein oud digicammentje hebt totdat ik weer ergens kom waar ik n beetje goedkoop n knappe camera kan aanschaffen.
Oja 2: Internet is alweer zo'n stuk sneller vergeleken met Nepal maar dat mag ook wel voor India met hun bloeiende IT Industrie.
Oja 3: Misschien ook meteen wel interessant om te melden wat ik na 4 maanden reizen nog meer kwijt ben geraakt of gestolen is:
:( Me washandje in het hostel in Moskou
:( Me sneldrooghanddoek die gejat is in een hostel in Ulaan Baatar
:( Me zonnebril kwijtgeraakt na een wilde avond tijdens de spelen in Beijing
:( Een aantal onderdelen van me Leatherman zakmes in Mongolië.
:( Het mondstukje van me Camelbak waterreservoir waardoor het nu erg lastig is om daaruit te drinken
:( Het rechteroordopje van me Ipod vond het leuk om er in Tibet op n hoogte van 5000Meter mee uit te scheiden
:( Me Ipod zelf is ook al 3 keer gecrashed maar gelukkig heb ik een backup hiervan. ik HAAT iTunes!!!!!!
:( M'n China Airlines kussentje heb ik in het busje in Tibet laten liggen
:) Ben me telefoon in Kathmandu kwijtgeraakt maar gelukkig na meerdere keren over laten gaan weer terug gevonden door een medewerkster van het Hostel.
:( En in varanasi heb ik de eerste avond in het Hostel m'n 2de washandje laten liggen waardoor ik nu helemaal geen washandjes meer hebt en deze dingen zijn hier zeer moeilijk verkrijgbaar dus Paps en Mams, jullie weten wat ik dit jaar voor Kerst vraag.
Oja 4: Iedereen bedankt voor de reacties hé. ik kijk er altijd weer naar uit om ze te lezen.
Oja 5: Heb net 4 dagen met hoge koorts, Diarree en maagkrampen op bed gelegen en voel me nog steeds klote. zal je altijd zien dat je na 4 maanden reizen door 10 verschillende landen en alles geprobeerd en gegeten te hebben dat je uitgerekend in India ziek word. had gehoopt inmiddels n beetje weerstand te hebben opgebouwd maar dat helpt in dit verschrikkelijk onhygiënische land natuurlijk niet :(:(:(
Namasté en tot de volgende keer maar weer!
Kathmandu, met bijna 1 miljoen mensen de grootste en eigenlijk de enige stad in het land, was voor mij erg vergelijkbaar met Ulaan Baatar in Mongolië met enig verschil dan dat je hier het Himalayagebergte op de achtergrond hebt in plaats van de kale droge bergen en woestijn in Mongolië. Ook hier was het een chaos van mensen en stond het verkeer, zo vast als een huis, de kleine smalle straatjes rondom het centrum te vervuilen. Een van deze wijken ten noorden van het centrum heet Thamel en in deze Toeristen en Backpackers Mecca vind je dan ook alle Hostels, Winkeltjes en Restaurantjes die je als verwende westerse tourist maar kan wensen. Zo hebben ze hier genoeg Outdoorsshop's voor de Trekkers en Klimmers onder ons en kan je eindelijk weer een genieten van een echte Pizza, cappuccino of overheerlijke appeltaart bij een van de vele "German Bakery's" Zelfs wij Hollanders werden niet overgeslagen en vonden na een tip van een belg in ons Hostel een belgische Snackbar die heerlijke Vlaamse Frieten bakte met echt Mayonaise en zelfs Pindasaus en een Patatje Oorlog stonden op het menu. Je begrijpt natuurlijk wel dat ik die eerste dagen in Kathmandu weinig heb uitgevoerd en het er even lekker van heb genomen.
Inmiddels had ik me weer herenigd met de andere groep backpackers die ik in het hostel in Chengdu had ontmoet en waar ik mee naar Danba was geweest. Een paar van deze groep, Pete, Hans en Tee kwamen net terug van een raftingtocht en samen met Brian een Ier die ze daar ontmoet hadden wilde ze een Trekking gaan doen. Aangezien Nepal hiervoor een van de meest geschikte landen ter wereld is en de groep me we beviel zijn we een paar dagen later met de bus vertrokken naar Besisahar het Startpunt van het Annapurna Circuit.
Het Annapurna Circuit met een lengte van 214km die over een bergpas van 5416meter gaat is een van de populairste routes in Nepal en leidt je door verschillende soorten landschappen en prachtige valleien. Langs de route vind je genoeg restaurantjes en guesthouses zodat kamperen in tenten en het slepen met spullen en eten niet nodig is. Wij, als echte backpackers, vertrokken dan ook zonder gids of porter (nepalees die je spullen draagt) en sommige van ons met alleen een rugzak waar het minimale aan kleding en andere benodigdheden in zat. De Lonely Planet gaf tenslotte een richttijd van 16 tot 18 dagen aan en wie wil er nouw bijna 3 weken meer dan 10kg op z'n rug sjouwen. Dus hoe minder hoe beter en zo begon ik de trekking met 2 onderbroeken, 3 paar sokken en buiten de kleren die ik al aanhad een lange broek, extra shirt en een vest. Oja en me bergschoenen die al 3 maanden aan me backpack schommelden gingen ook mee. De eerste dag kwamen we pas rond 4 uur met de bus in Besisahar aan en nadat we onze registratie en stempels bij het eerste checkpoint (tis net de 4-daagse) hadden gehad begonnen we aan onze tocht. Rond 5 uur begon het al donker te worden en na nog een half uurtje te hebben doorgelopen stopte we uiteindelijk in Khudi voor onze eerste overnachting.
Dag 2: Bhulbhule, 840m, 9,3km
De eerste echte volle dag trekking en omdat het hier al rond half 6 licht word, werden wij ook rond die tijd wakker en zaten om half 7 al in het restaurant voor ons ontbijt. Een ding die je hier goed moet inplannen zijn de maaltijden. Nepalezen zijn vanuit zichzelf namelijk een super lui volk en zelfs een simpel gekookt eitje of een geroosterd broodje serveren duurt gemiddeld tussen de 45min. en 1 Uur. Om 8 uur dus begonnen we die dag aan onze tocht langs rivieren en over hangbruggen richting het volgende dorpje. Hans (onze Duits sprekende italiaan) ging voorop en aangezien hij veel aan bergbeklimmen, skiën en hiking deed zat het tempo er goed in. Dit kon iedereen nog makkelijk bijhouden omdat de route nog redelijk vlak was en we niet veel stegen in hoogte. Na de lunch en automatisch dus ook 1,5 uur rustpauze zijn we doorgelopen tot n uur of 5 en kwamen we die dag aan in Chamche.
Dag 3: Chamche, 1430m, 29km
Inmiddels werden we elke dag zo rond 6 uur wakker en begonnen we afhankelijk van hoe lang het ontbijt duurde rond 7:30/8:00 aan onze wandeling. Die dag ging stond er een klim van 815 meter op het programma en onderweg ging het pad af en toe steil omhoog lang bergwanden en veel landverschuivingen. Je passeert hier veel kleine dorpjes met Tibetaanse invloed en architectuur. Ook de gebruikelijke ezels en Porters die de dorpjes voorzien van goederen en eten kom je vaak tegen langs de route en iedereen begroet je uiteraard vriendelijk met Namasté de hele dag. Tot nu toe hadden we het nog getroffen met het weer en was het gelukkig niet te warm maar eind van die dag begon het te regenen en konden we dan eindelijk ons regentenue uitproberen. Vooral die van Brian viel erg op in de groene omgeving :) (zie foto)
Na de lunch en toen de ergste regen voorbij was zijn we nog n paar uur doorgelopen totdat we rond n uur of 5 in Danaqyu aankwamen. Ik moest n beetje op m'n geld letten en was vergeten bij te pinnen voor de trekking dus probeerde ik niet meer dan €10 per dag uit te geven en tot nu toe lukte dat aardig maar na deze zware dag lopen had ik wel wat verdient en hier had ik dan weer m'n eerste Biertje sinds de trekking.
Dag 4: Danaqyu, 2200m, 44,2km
De derde volle dag trekking en vergeleken met de beschrijving in de Lonely Planet lagen we ver vooruit op schema en hadden we al 2 dagen ingehaald. Voordeel hiervan was dat je elke dag verschillende groepjes mensen passeerde en niet de hele tijd met dezelfde groep irritante Fransen of Israëliërs zat opgescheept in het Guesthouse. Deze dag was ook de 8ste dag van het Dasain festival en dat betekende dat er geiten werden geofferd aan de goden en hun bloed gebruikt werd om diverse dingen en vervoersmiddelen in te zegenen. Dit hebben we dus ook in een aantal dorpjes mogen aanschouwen en dit was op z'n zachts gezegd best een heftige ervaring. Sommige konden er minder goed tegen en vooral Tee, onze in Viëtnam geboren chinees met Zweedse nationaliteit heeft de hele dag met haar paraplu (zoals je de meeste chinese kan herkennen) voor der gezicht gelopen. :)
Uiteindelijk na 26km en 1110meter gestegen te zijn kwamen we aan in Upper Pisang. Dit plaatsje werd als eindpunt van de 6de dag in de Lonely Planet aangegeven en hier was was het dan ook erg druk en duurde het even voordat we een aantal bedden in een guesthouse hadden gevonden.
Dag 5: Upper Pisang, 3310m, 70,2km
We besloten die dag een lang stuk af te leggen om de grote kudde toeristen voor te zijn en niet hetzelfde probleem te krijgen als afgelopen nacht. We zaten inmiddels boven de bomengrens en dus was het weer een compleet ander landschap waar we doorheen gingen. Het ging over een lange afstand geleidelijk omhoog liepen die dag door tot Yak Kharka 30km verder en 740m hoger.
Helaas was het hier ook weer erg druk en voor het eerst hadden we een probleem om accommodatie te vinden. Er waren tenslotte maar 4 guesthouses in het plaatsje en omdat al die groepen toeristen die hetzelfde aantal porters en gidsen bij hun hadden hier rond het middaguur gearriveerd waren hadden wij geen andere optie om in het restaurant op de banken te slapen en deelde ik samen met Pete een single room met enkel bed voor die avond. Ook vroor het voor het eerst die nacht en vooral Pete, Tee en Brian die het niet nodig vonden om hun slaapzak mee te nemen ondervonden hiervan de consequenties.
Dag 6: Yak Kharka, 4050m, 101,3km
Het stuk wat we die dag daarvoor hadden gelopen doen de meeste groepjes in 3 dagen met 1 dag rust om te acclimatiseren aan de hoogte omdat we inmiddels vrij hoog zaten en hoogteziekte (AMS) hier niet onderschat mag worden. Behalve Brian was iedereen van ons net terug uit Tibet en dus wel gewend aan deze hoogtes en we hadden dan ook afgesproken zolang niemand ernstige symptomen van AMS ondervonden we gewoon doorliepen. We begonnen rond 7:00 te lopen maar na 2,5 uur waren we al in Thorang Phedi gearriveerd, het laatste plaatsje met Guesthouses voordat je de Pass over gaat. Dit kleine dorpje had maar 2 guesthouses en toen we hier om 9:30 aankwamen hadden ze nog 1 3-persoons kamer vrij. Wij vroegen of ze ook dekens voor de 3 van ons zonder slaapzak hadden en de beste man meldde dat dat wel goed zou komen en dus zat er niks anders op om hier te stoppen en de kamer met z'n 5'en te delen. Het was serieus koud geworden en 's middags begon het zelfs te sneeuwen. Wij vermaakte ons in het restaurant vol met Fransen en Israëliërs door te eten, lezen en wat te kaarten. Het hotel bleef wel volstromen met mensen en vele hadden geen andere optie dan in het restaurant te slapen of kamers te delen. Er was zelfs 1 groep die met z'n 14'en een 6 persoons kamer deelde. Omdat de Porters en Gidsen voorrang krijgen met Dekens was het erg lastig om dekens te regelen maar uiteindelijk na wat onderhandelen wist Brian er nog 2 los te peuteren. we sliepen dus met z'n 5'en verspreid over 3 bedden tussen een aantal slaapzakken en onder een aantal dekens. Ik heb bijna geen oog dicht gedaan die nacht omdat het gewoon te koud was en mijn slaapzak niet voor deze temperaturen geschikt was.
Dag 7: Thorang Phedi, 4450m, 105,3km
De grote dag waarbij we de Thorong La Pass oversteken. Alle groepen waren vroeg in de ochtend rond 4:30 al vertrokken maar wij draaide ons nog even lekker om en begonnen de klim van 1000meter over n afstand van 5,5 km rond 7:00 die dag. Alleen Tee bleef een beetje achter maar met wat hulp van Brian kwamen we uiteindelijk rond 10:00 op het hoogste punt van 5416meter aan. Hier wat foto's gemaakt en even uitgerust en snel weer met de daling begonnen want we voelde inmiddels toch wel wat hoofdpijn opkomen. Tot nu toe had ik weinig last van spierpijn gehad en ook viel het erg mee met de blaren. Heb bijna elke dag ook op me Teva's gelopen want de hiel van me bergschoenen knelde n beetje maar met de Daling begonnen met schoenen erg zeer te doen dus moest ik halverwege weer overstappen op me Teva's. en dat in de sneeuw, das geen pretje hoor :(
De Daling van 5416m naar 2800 was gigantisch en je moest constant afremmen om te voorkomen dat je niet van de berg af rende.
Die avond was ik dan ook helemaal kapot en voelde het in me kuiten en bovenbenen.
Ook was dit de eerste keer dat we Tee kwijt waren geraakt. Ze liep namelijk meestal een half uurtje achter ons omdat haar tempo wat lager lag en ze dan liever alleen liep zodat ze kon rusten wanneer ze wilde. Maar hadden die dag tijdens de lunch niet afgesproken waar we precies zouden stoppen die dag en omdat het pad inmiddels over ging in een weg waar de dorpjes langs lagen in plaats van doorheen gingen konden we haar niet langs zien komen.
We stopte rond half 5 bij een plaatsje waarvan we dachten dat het de laatste was voordat je door een grote vallei gingen maar het bleek er nog een klein dorpje na kwam en hier was Tee dus naartoe gelopen. Gelukkig vermoedde ze dat wij achter lagen dus de volgende ochtend had ze gewacht op ons en kwamen we haar weer tegen.
Dag 8: Kagbeni, 2800m, 130,8km
Deze dag was qua landschap weer heel anders maar omdat het grootste gedeelte over een stoffige zandweg liep en door valleien was het vrij eentonig en saai die dag. We passeerde die ochtend Jomson wat voor de meeste mensen het eindpunt is en waar je met het vliegtuig weer terug vliegt naar Pokhara of Kathmandu maar hier hadden wij geen centjes voor dus liepen we door naar het plaatsje Tatopani. Dit was echt een van de zwaarste dagen en met nog steeds erg veel spierpijn in kuiten en bovenbenen hebben we toch een afstand van 53km afgelegd. Gelukkig had Tatopani ons genoeg te bieden zoals koud en goedkoop bier tijdens Happy Hour en die avond trakteerde we ons op een echte Steak met Champignonsauce.
Dag 9: Tatopani, 1200m, 183,4km
's ochtends voelde Hans en Brian zich niet lekker en Brian had zelfs zijn o zo lekkere (en ook vrij prijzige) Steak van die vorige avond eruit gegooid. Vanaf dit punt op de route splitste de route zich en kon je kiezen om naar Naya Pul te gaan waarbij je over nog een berg van 3200meter moest of meer bergafwaarts richting Beni te gaan waar je de Bus kon pakken naar Pokhara. Omdat 2 van ons zo ziek als een hond waren en de rest blaren en spierpijn hadden besloten wij voor dat laatste te gaan. Ook dit keer was het landschap weer anders en liepen we grotendeels langs een bergwand naast een rivier waarbij er erg veel aardverschuiving tegen kwamen en de weg compleet was afgesloten voor voertuigen door vallende rotsblokken. Bij een van deze aardverschuivingen stond een groepje mensen en nadat we dichterbij kwamen zagen we dat er een Porter in een wel erg ongelukkige positie langs het pad lag. Toen we ook het pad naar beneden volgde zagen we dat hij met z'n hoofd op een steen was gevallen. Hij moet waarschijnlijk uitgegleden zijn en toen ongelukkig ten val zijn gekomen. Hij kon het ons in elk geval niet meer navertellen want toen ik en passeerde en zijn zwart weggetrokken gezicht zag wist ik wel zeker dat er geen leven meer in zat.
De rest van die dag liepen iedereen n beetje z'n eigen tempo en rond n uur of 3 kwamen in Beni aan.
Daar de bus gepakt naar Pokhara en omdat we niet zaten op te letten vertrok de bus bijna zonder ons. In de bus was inmiddels geen plaats meer (ondanks dat we toch echt een ticket hadden) dus zat er weer niks anders op dan bovenop de bus te zitten.
Overdag is dat geen probleem en heb je prachtig uitzicht en een heerlijk koel briesje maar naarmate het donkerder werd en kouder begint het toch wat minder te worden. Rond 8 uur kwamen we in Pokhara en vonden na wat speurwerk uiteindelijk een goedkoop hostel. Die avond afgesloten met een heerlijke Steak (behalve Brian en Hans, die waren nog steeds ziek) en eindelijk weer eens in een knap bed kunnen slapen.
Iedereen had nog steeds last van spierpijn en blaren en we leken wel n stel bejaarden als je ons de trap af zag lopen dus vulden we de dagen met wat lezen en internetten en door de straten van Pokhara te lopen.
Pokhara is wel n stuk relaxter dan Kathmandu. Het ligt aan een groot meer en je hebt een prachtig uitzicht over een van de hoogste bergen van de Himalaya, de straten zijn veel breder en ook rustiger dan in Kathmandu.
Na een paar dagen hadden we het hier ook wel gehad en aangezien ik me visum voor India moest regelen en al onze spullen in Kathmandu lagen was het tijd om terug te gaan. Busrit zou 5 uur duren maar in Nepal is niks zeker en zo kwamen na wat extra stops en files uiteindelijk rond 4 uur s'middags aan in Kathmandu. 8 uur later dus.
In Kathmandu ben ik weer in hetzelfde Hostel ingechecked als daarvoor en dit keer had ik een kamer op de bovenste verdieping met een groot dakterras. Daar heb ik de laatste week lekker niks gedaan. beetje lezen, internetten, films kijken, af en toe uit eten in Thamel en me Visum en trip naar India plannen. Op een van de terrasjes kwam ik nog n nederlands stel tegen die ik eerder in Tibet was tegengekomen. ik zei toen voor de grap "ik zie jullie wel in Kathmandu" en was het eigenlijk al lang vergeten omdat dat alweer 3 weken geleden was maar zo kom je ze dan toch weer tegen. Met hun gingen we even snacken bij de Snackbar van onze zuiderburen en daar kwam ik ineens Gijs en Petra, een ander nederlands stel tegen die in het HHH hadden gewerkt. Zo belanden we natuurlijk met z'n allen weer in de kroeg die avond en hebben we n mooie tijd gehad in Kathmandu.
Van onze groep zou iedereen behalve Tee over land naar India gaan maar zoals altijd kunnen de plannen elke minuut veranderen en zo vloog Pete met een Indiër die die had ontmoet goedkoop naar Delhi, Hans was van gedachten veranderd en vloog naar Bangkok en Tee vloog i.p.v Bangkok naar Hong Kong. Alleen Brian en ik waren nog over en toen iedereen ons had verlaten zijn ook wij de volgende dag vertrokken richting de Grens met India. Die avond gestopt in Lumbini, dit is de geboorteplaats van Buddha en 'n mooi rustig plaatsje om te overnachten.
Volgende ochtend even de plek, steen en de boom waar hij echt geboren is bezocht en daarna door naar India.
Dit viel allemaal best mee, hadden vrij snel een bus te pakken en daarna een Riksja om ons naar de Grens te brengen.
We liepen zonder enige controle eigenlijk al meteen India binnen toen we ons realiseerde dat een Exit Stamp van Nepal in ons paspoort wel handig zou zijn dus keerde we weer om op zoek naar de Douanepost in Nepal. Na wat papierwerk konden we dan de grens over en ook hier was het weer op zoek naar de Douane van India. Niemand die je dus tegenhoud of je bagage checked.
Over India vertel ik jullie de volgende keer wel weer. Heb alweer veels te veel getypt zie ik nu, tja sorry kon het niet korter beschrijven.
De foto's van dit alles kunnen jullie via onderstaande link benaderen maar met wel een waarschuwing voor degene met een wat zwakkere maag of die net gegeten hebben of die niet goed tegen bloed kunnen dat er wel wat schokkende foto's tussen zitten:
jullie zijn gewaarschuwd :)
http://picasaweb.google.nl/sietsehof/Namast#slideshow
Oja 1: Helaas is mijn digitale camera gejat in de bus opweg naar Besisahar dus voorlopig zullen jullie het met minder mooie foto's moeten doen omdat ik alleen nog een klein oud digicammentje hebt totdat ik weer ergens kom waar ik n beetje goedkoop n knappe camera kan aanschaffen.
Oja 2: Internet is alweer zo'n stuk sneller vergeleken met Nepal maar dat mag ook wel voor India met hun bloeiende IT Industrie.
Oja 3: Misschien ook meteen wel interessant om te melden wat ik na 4 maanden reizen nog meer kwijt ben geraakt of gestolen is:
:( Me washandje in het hostel in Moskou
:( Me sneldrooghanddoek die gejat is in een hostel in Ulaan Baatar
:( Me zonnebril kwijtgeraakt na een wilde avond tijdens de spelen in Beijing
:( Een aantal onderdelen van me Leatherman zakmes in Mongolië.
:( Het mondstukje van me Camelbak waterreservoir waardoor het nu erg lastig is om daaruit te drinken
:( Het rechteroordopje van me Ipod vond het leuk om er in Tibet op n hoogte van 5000Meter mee uit te scheiden
:( Me Ipod zelf is ook al 3 keer gecrashed maar gelukkig heb ik een backup hiervan. ik HAAT iTunes!!!!!!
:( M'n China Airlines kussentje heb ik in het busje in Tibet laten liggen
:) Ben me telefoon in Kathmandu kwijtgeraakt maar gelukkig na meerdere keren over laten gaan weer terug gevonden door een medewerkster van het Hostel.
:( En in varanasi heb ik de eerste avond in het Hostel m'n 2de washandje laten liggen waardoor ik nu helemaal geen washandjes meer hebt en deze dingen zijn hier zeer moeilijk verkrijgbaar dus Paps en Mams, jullie weten wat ik dit jaar voor Kerst vraag.
Oja 4: Iedereen bedankt voor de reacties hé. ik kijk er altijd weer naar uit om ze te lezen.
Oja 5: Heb net 4 dagen met hoge koorts, Diarree en maagkrampen op bed gelegen en voel me nog steeds klote. zal je altijd zien dat je na 4 maanden reizen door 10 verschillende landen en alles geprobeerd en gegeten te hebben dat je uitgerekend in India ziek word. had gehoopt inmiddels n beetje weerstand te hebben opgebouwd maar dat helpt in dit verschrikkelijk onhygiënische land natuurlijk niet :(:(:(
Namasté en tot de volgende keer maar weer!
-
04 November 2008 - 12:29
Dick Piersma..:
Hallo Sietse..
Wij genieten steeds weer van je verhalen en foto's.....Beterschap en nog heel veel reisgenot....
Groeten Dick en Laura uit Alkmaar...... -
04 November 2008 - 12:33
Sietse Hof:
Hallo Dick en Laura, bedankt weer voor jullie reactie. Hoe kan je dit overigens zo snel al helemaal gelezen hebben? doe ik nog zo m'n best om mensen een uur van hun werk te houden en krijg je 7 minuten later al een reactie. :) -
04 November 2008 - 15:47
Helga:
Hey Sietse!!
Gaaf om allemaal te lezen hoor.. En die pixies zijn helemaal geweldig!!! Jammer van je camera.. Snel een nieuwe vinden om nog meer mooie pixies te schieten..! Veel plezier in India en tot je volgende logje!!
xx Helga -
04 November 2008 - 16:15
Will:
Wat weer 'n heerlijk verhaal. Ik ga je foto's straks bekijken,maar ga eerst wel even eten. Ben bang dat ik anders geen trek meer heb.Ik kan je wel wat spullen toesturen maar wil dan wel 'n adres hebben. ik hoor het wel van je. Dikke kus Mam -
04 November 2008 - 19:40
Femke:
he broertje,
ik zag tussen de middag in mijn pauze al dan je weer een nieuw verhaal had. maar dat ging ik niet meer redden. dus dan nu maar even. nou ja... ben ondertussen een uur verder en heb gtst gemist. maar dat heb ik er graag voor over.
wat een geweldig verhaal weer. verrassend trouwens dat je je camera kwijt bent. haha. wel erg zonde. maar snel weer een nieuwe kopen. als je binnenkort trouwens ergens een adres hebt waar ik iets hen kan sturen dan moet je het even laten weten. dan stuur ik ff een handoek of washandje op. en misschien is een scheermesje ook een idee!!!
veel plezier in india. ik eet trouwens morgen niet bij mam. kunnen we weer niet skypen. thijs is er wel. kijk maar
dikke kus fem -
04 November 2008 - 19:59
Thijs P:
Hoi Sietse
Top verhaal en mooie foto's, wacht weer op je volgende verhaal.
Groetjes Thijs -
04 November 2008 - 21:59
Jaap:
He Sietse leuk om weer wat van je te lezen.
Ik zal ook weer wat moeten schrijven maar ja je kent mij.
Veel plezier in India
-
05 November 2008 - 10:41
Jolanda:
he neef
wat een geweldig verhaal weer het is nu mijn pauze en ik dacht even lekker siets lezen
hoe gaat het met je ben je alweer een beetje beter?
liefs jolanda -
05 November 2008 - 12:42
Ella:
Heb ik net de tijd gevonden om je laatste verhaal te lezen, heb je alweer een nieuwe lap tekst met al je geweldige ervaringen!!! Top foto's op een paar na..... Blijf ervan genieten.
Veel liefs
-
05 November 2008 - 20:03
Bert Grijs:
liep verschrikkelijk achter met je verhalen ben ondertussen weer bij de tijd wat een gave en lange verhalen man maar ga zo door hoor dit zijn de reizen die wij werkende mensen toch een beetje meedoen -
05 November 2008 - 20:45
Suus:
En je hebt me weer 30minuten weten af te leiden...;-) Keep up this good work!!!
Helemaal goed Siets, ik ga nu kijken of mijn maagje, na een echte Hollandse stamppot met gehaktbal (ben jij nu jaloers?? dat mis ik altijd wel...haha) jouw fotos aan kan!
Tot snel op msn, skype, of gewoon via deze prachtige verhalen...
KUS
PS. Geen toiletjes in Nepal meer bezocht toevallig? X -
06 November 2008 - 21:43
Sjoerd/ Stewy :
Hey Sietse
Jonge het is leuk om te lezen wat je allemaal beleeft de volgende keer bijkijk ik je foto's ook even. Zo te lezen heb je in de landen waar je nu bent een hele andere belevenis en cultuur dan in OZ. Ik heb me ook altijd af gevraagt hoe zou het onder de backpackers in azie zijn zou er uber houd wel veel backpacker zijn maar, Zo te zien heb je daar best wel een aantal vrienden gamaakt goed bezig jong en geniet er maar van ook al ben je 4 dagen van je hele reis ziek En Heel veel suc6 de komende tijd.
Groetjes uit Friesland
-
08 November 2008 - 15:53
Liesbeth:
Sietse lang niets van me laten horen maar we lezen je verhalen zodra ze binnen komen. Jurn is zeer fanatiek daarin!!
Groetjes Liesbeth en Theo -
09 November 2008 - 19:41
Dyem (dochter Joost):
wat een stukken kan jij schrijfen zoo heeee !!!!!
nou goed en wat fijn dat je zo lang kan reizen en ik hoop dat je nog lang verder kan reizen
veel gr dyem :) -
09 November 2008 - 20:19
Joost:
Hoi Sietze,nu even een berichtje van mij.
Wel leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt als je zo'n grote reis maakt.
De wereld lijkt zo groot,maar toch kom je af en toe bekende tegen.Echt ongelofelijk.
Hier wordt het langzaam kouder,maar wel vaak het zonnetje aan de hemel.
Berdos won vandaag weer eens,dus weer een gezellige boel in de kantine.Hou je taai en veel plezier.Tot mails.
-
10 November 2008 - 11:32
Jeroen En Kim:
hee siets,
wat een verhaal weer!!geweldig hoor...
nou zo te horen heeft het grote nieuws jou ook al bereikt!!kan je nagaan,zit je zo ver...
veel plezier nog en doe voorzichtig
groeten ons -
11 November 2008 - 21:30
Marrie:
beterschap pas goed op jezelf prachtige foto's en weer lekker zitten lezen Groetjes ook van Johan en Madike -
20 November 2008 - 09:15
Will:
Dit is een berichtje voor Joost.
Siets heeft een pakketje opgestuurd en hier zit een bankbiljet in van 20.000 Tugrök uit Mongolié, deze is voor jou, ik wil het wel bij je bezorgen maar weet je adres niet precies. Is het loudels weg 16 ???
Laat het mij even weten Groetjes Will -
22 November 2008 - 04:28
P8 & Gijs:
He Siets,
Wij zijn idd aan t Thaistrand. Hangen btj op Koh Chang en hebben duikbrevet gehaald. Erg ontspannen! Hoe bevalt India zover? Als er een plan werkt zijn wij in Januari in Cambodja +/- 1 dag vanaf BKK! ;)
Hang losjes
Gr Gijs en P8 -
22 November 2008 - 11:58
Marjolein:
Een aantal dagen later lees ik je verhaal pas! Ben gisteren weer teruggekomen in Nederland en het valt vies tegen! van rond de 30 graden, terug naar een paar graden en hagel en wind... :( Maar het was weer top! Jij vermaakt je ook nog steeds prima lees ik!
Geniet ervan! Hoe lang het ook lijkt, voor je het weet is het voorbij!
Kus -
22 November 2008 - 19:41
Joke Veltman:
hallo Sietse hopelijk ben je weer opgeknapt !
wat een reis en wat leuk om je verslagen te lezen. we waren vanmiddag bij tante Emmie op verjaardag en je moeder was er ook, we hebben zo leuk gezeten en wat is het een kanjer met haar opleiding enzo.
ik hoorde dat je in begin 2010 naar Canada gaat daar hebbn wij familie, een oom en tante ( en broer van opa Hof ) zijn daar in 1953 gemigreerd ik ben daar 2 keer gewwest in 1977 met oma Hof en in 1999 alleen ik wet zeker dat je daar met open armen ontvangen word dus ik ga de adressen en tel nr aan je moeder doorgeven. het beste en succes tante joke -
22 November 2008 - 19:46
Piet:
Hey Sietse
Je zal het wel van je moeder gehoord hebben dec./jan. ben ik in Thailand Het zou leuk zijn als we elkaar ontmoeten. Van 4 tot 7 jan. ben ik in Hua Hin/Cha-Am
Het Hua Hin Grand Hotel of het Long Beach Cha-Am Hotel Voor ik daarheen vertrek stuur ik nog wel een berichtje
Groeten Piet. -
02 December 2008 - 18:34
Ans Droog:
Hoy,siets.Ik heb al een tijdje je verhalen niet gevolgt,maar als je begint telezen kan je niet meer stoppen.wat een schitterend verhaal en prachtige foto s .Hier gaat alles zijn gangetje.Sharon heeft weer verkering,boy is al weer 1 jaar geworden. Met de kerst komt je moeder,Thijs en Fem eten,dat wordt wel gezellig met z n allen. groetjes van ons allemaal Doei. -
05 December 2008 - 12:09
Dady:
hoi siets als het goed is heeft de sint je pakketje bezorgd in Goa ik hoop dat het nog heel is maja mayodrop is ook lekker hoor gr dady -
12 December 2008 - 00:01
Sjoerd:
he neef
ik heb je een tijdje niet kunnen volgen aangezien ik geen internet had, maar ben blij dat het weer aanwezig is aangezien je verhalen te gek zijn om te lezen, veel plezier nog!!!!
groetjes sjoerd
-
15 December 2008 - 18:53
Piet:
Hoy siets.
Gisteren heb ik de papieren gekregen van het reisburo.Volgende week dinsdag vertrek ik naar thailand. Van 4 jan. tot 7 jan. ben ik dan in Hua Hin.
Hotel;Chomview Hotel
Adres;93 Soi Thalay 12
Plaats;Prachaup-Kirikhan 77110 Hua Hin.
Ik hoop je daar te ontmoeten en dat we daar dan nog een paar mooie dagen hebben.
Tot ziens in Hua Hin
Piet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
