Tibet: Het Dak van de Wereld
Door: Sietse
Blijf op de hoogte en volg Sietse
24 Oktober 2008 | Nederland, Amsterdam
Daar gingen we dan, met z'n 5én in een minibusje richting het station voor een treinritje van 45 uur naar Lhasa de hoofdstad van Tibet. Het treintraject is de hoogste ter wereld en maakt een gigantische omweg langs vele bergen en door prachtige valleien. Na ongeveer 12 dagen in totaal in treinen te hebben gereisd was het voor mij allemaal gesneden koek maar toch had deze treinrit wel iets aparts. Zo bevatte elk coupé een aansluiting voor zuurstofmaskers voor de mensen die vanwege de hoogte een gebrek aan zuurstof krijgen en daardoor hoogteziek worden. Ik had het die avond voordat we vertrokken nogal laat gemaakt en had een gigantische kater die dag dus die hoogteziekte zou mijn koppijn niet kunnen overtreffen waardoor ik er dus weinig van merkte. Het treintraject bestaat pas sinds 2007 en dat merkte we meteen toen we op het ultra nieuwe en communistische station van Lhasa arriveerde. Zoveel nieuwe wegen, bruggen en gebouwen dat je bijna vergeet dat je je in het culturele hart van Tibet bevindt. Gelukkig sliepen wij in een van de oude tibetaanse buurten van Lhasa zonder al te veel invloed van de
grote stroom chinezen die elke week richting Lhasa komen voor een beter bestaan.
De eerste 2 dagen stond er niks op het programma zodat we konden acclimatiseren aan de hoogte en tevens de stad n beetje verkennen. Zoals heel veel landen die ik bezocht heb had ik gehoopt dat ik hier jaren eerder was geweest zodat ik de echte Tibetaanse cultuur en de stad had kunnen zien. Helemaal na de rellen in Maart dit jaar is het leger overal zichtbaar en word alles wat Tibetaans is goed in de gaten gehouden. De 2de dag hebben we het Potala palace bezocht, een groot rood/wit achtig paleis gebouwd tegen een heuvel en zichtbaar in de hele stad. Hier woonde alle Dalai Lamas tot de Chinese invasie in de jaren 50 en hij moest vluchten naar India. Het paleis is gigantisch en het duurde dan ook 2 uur voordat we alle gebouwen en kamers hadden bekeken. Helaas voelt
het allemaal wel een beetje kil aan aangezien er niemand meer woont en het verboden terrein is voor Tibetanen die willen bidden. Alleen pelgrims zijn op sommige dagen welkom op het terrein. Daarna zijn we naar de Jokhal tempel geweest wat wel het centrum en culturele hart van de Tibet is en hier zie je dan ook alle Tibetanen bidden en rondjes lopen om de tempel. Ook hebben we het "overheerlijke" Tibetaanse eten geprobeerd wat voor mij erg vergelijkbaar was met het eten in Mongolië. Zonder toevoeging van suiker of zout is alles erg simpel en vrij smaakloos. En uiteraard allemaal gebaseerd op Yak vlees of Melk. Toch waren er wel een paar uitblinkers zoals de Tsampa, een bonk deeg gemaakt van een speciaal geroosterd soort tarwebloem en gemixt met water en voor ons suiker zodat het nog n beetje smaak had. Ook hadden ze hier de Momo's die ik eerder in Mongolië heb gemaakt en geproefd alleen hier bevatte ze Yakvlees en werden ze vaak gefrituurd waardoor ze een lekker krokant laagje
kregen.
Derde dag zijn we naar het Nam-tso Meer geweest dat op 4718meter hoogte ligt en het een na grootste zoutwatermeer van China is. Daar hebben we wat langs het meer rond gewandeld en een uitkijkheuvel beklommen voor een mooie kijk over het meer. Hier begon ik de eerste symptonen van hoogteziekte te voelen, want hoewel het maar een aantal trappentjes omhoog waren voelde het door het gebrek aan zuurstof op die hoogte alsof je de Mount Everest aan het beklimmen was. Die nacht zijn we bij het meer blijven slapen en de volgende ochtend weer terug gereden naar Lhasa. Daar 1 nachtje geslapen en toen begon de volgende dag onze trip naar Gyangtse, Shigatse, Latse en uiteindelijk het Mount Everest Basecamp. Nu is het Boeddhisme niet iets wat je in een 5-daagse cursus onder de knie hebt dus kan ik je weinig vertellen over alle tempels, gebedsplaatsen, stupa's, chörten en
al die andere heilige dingen die we bezocht hebben en na 3 dagen was ik het ook wel n beetje zat en keek ik uit naar het moment dat we richting het Everest BaseCamp gingen. We brachten de meeste tijd door in ons minibusje elke dag om van plek naar plek te rijden en ook die dag moesten we over een pas van 5200meter om bij het EBC te komen. Op de pas gestopt en ondanks een aantal wolkjes in de lucht hadden we vanaf hier een mooi uitzicht op de Mount Everest en de rest van het Himalaya gebergte. Daarna een lange rit over onverharde weg naar het EBC waar we in het tentenkamp voor het EBC stopte om de laatste paar kilometer per voet af te leggen. Eenmaal aangekomen bij het EBC viel het n beetje tegen aangezien dit niet het seizoen voor de klimmers was en je dus geen expedities tegen komt die hun tentenkamp hier opzetten. Het grappigste was nog een klein chinees legertentje in the middle of nowhere waar je je moest legitimeren om op de uitkijkheuvel te mogen en in dit tentje zat een chinees achter ze laptop schietspelletjes te spelen. Gelukkig was het n stuk opgeklaard toen we daar aankwamen en hebben we prachtige foto's van de Mount Everest kunnen maken. Eenmaal terug in het tentenkamp wat gegeten en ons opgemaakt voor de koude nacht die eraan zat te komen. Veel winterkleding had ik niet mee dus droeg ik zo'n beetje alles wat ik kon vinden en had ik een slaapzak en 2 dekens om de temperaturen van -5c te doorstaan 's nachts. Die avond nog een prachtige sterrenhemel gezien en de volgende ochtend hebben we de verjaardag van Itay gevierd met een zelfgemaakte taart van Tsampa met chocolade en snoepjes. Ook vindt je in het tentenkamp een postkantoor waar je je ansichtkaart die je bij entree van het Nationaal Park krijgt op de post kan doen. Ik meen dat het de hoogste postkantoor en brievenbus ter wereld is.
Die dag zijn we in een stuk doorgereden naar Zhangmu, het grensplaatsje tussen China en Nepal. Vooral de laatste paar uur na de pas en het dal in waren erg slecht en gelukkig was het donker zodat de dames in ons gezelschap niet zagen hoe dicht we af en toe bij de afgrond waren. In Zhangmu kon je al meteen de invloed van de Nepalezen zien en er werd dan ook druk gehandeld in het kleine plaatsje. Overal langs de kant van de weg stonden de grote Tata trucks afgeladen met goederen die of geïmporteerd werden naar Nepal of geëxporteerd naar China. We zijn hier nog een dagje extra gebleven aangezien onze visums toch nog niet verlopen waren en omdat alleen Tania en ik naar Nepal gingen hebben we hier afscheid genomen van de rest van de groep die weer terug naar Lhasa afreisde. Tweede ochtend dat we wakker werden liepen er kuddes geiten door de straten van Zhangmu. Na wat navraag bleken deze voor een groot offerfeest komende weken in Nepal te zijn. Erg lang hadden ze niet meer te leven dus. Die dag snel nog even de laatste dingentjes in China geregeld. Geld wisselen, kaartjes op de bus doen en me beltegoed op me chinezen simkaart nog even opgebeld. Zoveel stond er niet meer op en langer dan 20 seconden was het telefoongesprek met me zusje dan ook niet. Op naar de douane die ochtend en na wat wachten en documenten en het standaard gezeur over het feit dat we geen gids bij ons hadden werden we dan eindelijk uitgestempeld. Vervolgens is het 5 kilometer niemandsland in een gammel volgepropt minibusje naar de Grens met Nepal en de Friendshipbridge die over de grensrivier loopt. Nepal is gelukkig zo'n relaxed land dat je ter
plaatse een visum krijgt dus n half uurtje later en €40 armer was mijn paspoort een 30 dagen visum rijker. Kodari, het grensplaatsje aan de kant van Nepal is zo'n wereld van verschil.
Het is mooi om zo de grens over te steken. Je ziet het landschap veranderen, de mensen, de taal, ze rijden voor de verandering weer eens aan de verkeerde kant van de weg (links) en het eten is ook meteen een verademing vergeleken met China. Na 2 maanden China had ik het land nu wel gehad. De mensen
zijn nou niet echt bepaald vriendelijk en open en spreken geen woord engels en dan ook nog hun gewoontes zoals spugen,
rochelen, roken, slapen en n beetje asociaal voordringen maakt het voor mij niet aantrekkelijk genoeg om daar weer graag eens terug te keren. Vanaf Kodari vonden we na wat onderhandelen en afdingen een mannetje die ons met z'n 4x4 Jeep wel naar Kathmandu wilden brengen. Hij moest alleen nog even wachten op wat goederen en n paar vrienden van em. Nepalezen nemen het
niet zo nauw met de tijd en het is ook nog eens een ontzettend lui volk dus 5 kopjes thee en 2 uur later kwam er eindelijk wat schot in de zaak. Bleek dat de jongens sportschoenen importeerde vanuit China en net zoals de bussen in india geldt hier de uitdrukking "er kan altijd nog meer bij". De Jeep werd dus compleet volgeladen met Sportschoenen en ook nog wat DVD spelers voor de familie en ook de cabine die geschikt is voor 4 personen bevatte inclusief ons welgeteld 7 personen. Alsof dat nog niet genoeg was zat er nog eentje op het dak en later pikte we ook nog een mannetje op die bovenop de lading en onze backpacks zat. Nu zijn er vanaf de grens tot Kathmandu ontzettend veel controleposten en aangezien dit land niet geheel vrij
is van corruptie en ondanks dat alle invoerpapieren voor de goederen min of meer in orde waren werden we toch bij elke post weer aangehouden en konden onze vrienden met een hoop gepraat en af en toe het aanbieden van wat sportschoenen weer doorrijden. Ook voor mij een hele verademing vergeleken met China waren de vrouwen hier. Zooo, de hormonen vlogen door me lichaam bij het zien van al dat vrouwelijk schoon. ook dat heb ik 2 maanden (oke buiten de spelen om dan) moeten missen. Het
werd inmiddels erg warm in de cabine en ik begon de kramp al te voelen in me benen dus nadat we 1 persoon minder hadden ben ik ook boven op de jeep geklommen en heb ik de rest van de rit op de lading gezeten om van het uitzicht te genieten en wat mooie plaatjes te kunnen schieten. Onderweg nog een Tata truck in de afgrond gezien die uit de bocht was gevlogen en handmatig met staalkabels en een krik door een aantal mannetjes weer op de weg werd getakeld. Leek me een erg zware en tijdrovende klus maar veel keuze hebben ze daar niet.
Kathmandu, de hoofdstad en enige grote stad in Nepal is net n beetje
vergelijkbaar als Ulaan Baatar. Veel mensen, dus ook verkeer, en daarmee dus ook alle vervuiling en chaos die daarbij komt kijken. Hier kwamen we s'avonds rond 7 uur aan en vonden nog een vrije kamer in een hostel net buiten Thamel, het toeristische centrum. Na onze tassen gedumpt te hebben meteen het terras opgezocht en onder het genot van een koud biertje bij de rest van de Hollandse, Franse en Belgische backpackers aangeschoven om de lange zware dag af te sluiten.
Zoals gewoonlijk kunnen jullie de foto's weer hier vinden: http://picasaweb.google.com/sietsehof/TibetDakVanDeWereld#slideshow/5260678784444190002
Het moeten er uiteindelijk 288 zijn maar je weet et nooit hier in Nepal.
en zoals ik bij me vorige bericht al had vermeld stonden nog niet alle foto's van China online aangezien de stroom weer eens uitviel dus de laatste 60 foto's van Danba, Chengdu en de lieve panda beertjes enz. staan inmiddels ook online.
http://picasaweb.google.com/sietsehof/DeRestVanChinaInEenNotendop#slideshow
Video's moeten even wachten vanwege de trage internetverbinding in dit land.
En ook het volgende verhaal over Nepal duurt nog wel even. Heb de laatste tijd weinig inspiratie om wat op papier te zetten en het begint haast wel op werk te lijken en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Heb tenslotte genoeg andere leuke dingen te doen hier :)
grote stroom chinezen die elke week richting Lhasa komen voor een beter bestaan.
De eerste 2 dagen stond er niks op het programma zodat we konden acclimatiseren aan de hoogte en tevens de stad n beetje verkennen. Zoals heel veel landen die ik bezocht heb had ik gehoopt dat ik hier jaren eerder was geweest zodat ik de echte Tibetaanse cultuur en de stad had kunnen zien. Helemaal na de rellen in Maart dit jaar is het leger overal zichtbaar en word alles wat Tibetaans is goed in de gaten gehouden. De 2de dag hebben we het Potala palace bezocht, een groot rood/wit achtig paleis gebouwd tegen een heuvel en zichtbaar in de hele stad. Hier woonde alle Dalai Lamas tot de Chinese invasie in de jaren 50 en hij moest vluchten naar India. Het paleis is gigantisch en het duurde dan ook 2 uur voordat we alle gebouwen en kamers hadden bekeken. Helaas voelt
het allemaal wel een beetje kil aan aangezien er niemand meer woont en het verboden terrein is voor Tibetanen die willen bidden. Alleen pelgrims zijn op sommige dagen welkom op het terrein. Daarna zijn we naar de Jokhal tempel geweest wat wel het centrum en culturele hart van de Tibet is en hier zie je dan ook alle Tibetanen bidden en rondjes lopen om de tempel. Ook hebben we het "overheerlijke" Tibetaanse eten geprobeerd wat voor mij erg vergelijkbaar was met het eten in Mongolië. Zonder toevoeging van suiker of zout is alles erg simpel en vrij smaakloos. En uiteraard allemaal gebaseerd op Yak vlees of Melk. Toch waren er wel een paar uitblinkers zoals de Tsampa, een bonk deeg gemaakt van een speciaal geroosterd soort tarwebloem en gemixt met water en voor ons suiker zodat het nog n beetje smaak had. Ook hadden ze hier de Momo's die ik eerder in Mongolië heb gemaakt en geproefd alleen hier bevatte ze Yakvlees en werden ze vaak gefrituurd waardoor ze een lekker krokant laagje
kregen.
Derde dag zijn we naar het Nam-tso Meer geweest dat op 4718meter hoogte ligt en het een na grootste zoutwatermeer van China is. Daar hebben we wat langs het meer rond gewandeld en een uitkijkheuvel beklommen voor een mooie kijk over het meer. Hier begon ik de eerste symptonen van hoogteziekte te voelen, want hoewel het maar een aantal trappentjes omhoog waren voelde het door het gebrek aan zuurstof op die hoogte alsof je de Mount Everest aan het beklimmen was. Die nacht zijn we bij het meer blijven slapen en de volgende ochtend weer terug gereden naar Lhasa. Daar 1 nachtje geslapen en toen begon de volgende dag onze trip naar Gyangtse, Shigatse, Latse en uiteindelijk het Mount Everest Basecamp. Nu is het Boeddhisme niet iets wat je in een 5-daagse cursus onder de knie hebt dus kan ik je weinig vertellen over alle tempels, gebedsplaatsen, stupa's, chörten en
al die andere heilige dingen die we bezocht hebben en na 3 dagen was ik het ook wel n beetje zat en keek ik uit naar het moment dat we richting het Everest BaseCamp gingen. We brachten de meeste tijd door in ons minibusje elke dag om van plek naar plek te rijden en ook die dag moesten we over een pas van 5200meter om bij het EBC te komen. Op de pas gestopt en ondanks een aantal wolkjes in de lucht hadden we vanaf hier een mooi uitzicht op de Mount Everest en de rest van het Himalaya gebergte. Daarna een lange rit over onverharde weg naar het EBC waar we in het tentenkamp voor het EBC stopte om de laatste paar kilometer per voet af te leggen. Eenmaal aangekomen bij het EBC viel het n beetje tegen aangezien dit niet het seizoen voor de klimmers was en je dus geen expedities tegen komt die hun tentenkamp hier opzetten. Het grappigste was nog een klein chinees legertentje in the middle of nowhere waar je je moest legitimeren om op de uitkijkheuvel te mogen en in dit tentje zat een chinees achter ze laptop schietspelletjes te spelen. Gelukkig was het n stuk opgeklaard toen we daar aankwamen en hebben we prachtige foto's van de Mount Everest kunnen maken. Eenmaal terug in het tentenkamp wat gegeten en ons opgemaakt voor de koude nacht die eraan zat te komen. Veel winterkleding had ik niet mee dus droeg ik zo'n beetje alles wat ik kon vinden en had ik een slaapzak en 2 dekens om de temperaturen van -5c te doorstaan 's nachts. Die avond nog een prachtige sterrenhemel gezien en de volgende ochtend hebben we de verjaardag van Itay gevierd met een zelfgemaakte taart van Tsampa met chocolade en snoepjes. Ook vindt je in het tentenkamp een postkantoor waar je je ansichtkaart die je bij entree van het Nationaal Park krijgt op de post kan doen. Ik meen dat het de hoogste postkantoor en brievenbus ter wereld is.
Die dag zijn we in een stuk doorgereden naar Zhangmu, het grensplaatsje tussen China en Nepal. Vooral de laatste paar uur na de pas en het dal in waren erg slecht en gelukkig was het donker zodat de dames in ons gezelschap niet zagen hoe dicht we af en toe bij de afgrond waren. In Zhangmu kon je al meteen de invloed van de Nepalezen zien en er werd dan ook druk gehandeld in het kleine plaatsje. Overal langs de kant van de weg stonden de grote Tata trucks afgeladen met goederen die of geïmporteerd werden naar Nepal of geëxporteerd naar China. We zijn hier nog een dagje extra gebleven aangezien onze visums toch nog niet verlopen waren en omdat alleen Tania en ik naar Nepal gingen hebben we hier afscheid genomen van de rest van de groep die weer terug naar Lhasa afreisde. Tweede ochtend dat we wakker werden liepen er kuddes geiten door de straten van Zhangmu. Na wat navraag bleken deze voor een groot offerfeest komende weken in Nepal te zijn. Erg lang hadden ze niet meer te leven dus. Die dag snel nog even de laatste dingentjes in China geregeld. Geld wisselen, kaartjes op de bus doen en me beltegoed op me chinezen simkaart nog even opgebeld. Zoveel stond er niet meer op en langer dan 20 seconden was het telefoongesprek met me zusje dan ook niet. Op naar de douane die ochtend en na wat wachten en documenten en het standaard gezeur over het feit dat we geen gids bij ons hadden werden we dan eindelijk uitgestempeld. Vervolgens is het 5 kilometer niemandsland in een gammel volgepropt minibusje naar de Grens met Nepal en de Friendshipbridge die over de grensrivier loopt. Nepal is gelukkig zo'n relaxed land dat je ter
plaatse een visum krijgt dus n half uurtje later en €40 armer was mijn paspoort een 30 dagen visum rijker. Kodari, het grensplaatsje aan de kant van Nepal is zo'n wereld van verschil.
Het is mooi om zo de grens over te steken. Je ziet het landschap veranderen, de mensen, de taal, ze rijden voor de verandering weer eens aan de verkeerde kant van de weg (links) en het eten is ook meteen een verademing vergeleken met China. Na 2 maanden China had ik het land nu wel gehad. De mensen
zijn nou niet echt bepaald vriendelijk en open en spreken geen woord engels en dan ook nog hun gewoontes zoals spugen,
rochelen, roken, slapen en n beetje asociaal voordringen maakt het voor mij niet aantrekkelijk genoeg om daar weer graag eens terug te keren. Vanaf Kodari vonden we na wat onderhandelen en afdingen een mannetje die ons met z'n 4x4 Jeep wel naar Kathmandu wilden brengen. Hij moest alleen nog even wachten op wat goederen en n paar vrienden van em. Nepalezen nemen het
niet zo nauw met de tijd en het is ook nog eens een ontzettend lui volk dus 5 kopjes thee en 2 uur later kwam er eindelijk wat schot in de zaak. Bleek dat de jongens sportschoenen importeerde vanuit China en net zoals de bussen in india geldt hier de uitdrukking "er kan altijd nog meer bij". De Jeep werd dus compleet volgeladen met Sportschoenen en ook nog wat DVD spelers voor de familie en ook de cabine die geschikt is voor 4 personen bevatte inclusief ons welgeteld 7 personen. Alsof dat nog niet genoeg was zat er nog eentje op het dak en later pikte we ook nog een mannetje op die bovenop de lading en onze backpacks zat. Nu zijn er vanaf de grens tot Kathmandu ontzettend veel controleposten en aangezien dit land niet geheel vrij
is van corruptie en ondanks dat alle invoerpapieren voor de goederen min of meer in orde waren werden we toch bij elke post weer aangehouden en konden onze vrienden met een hoop gepraat en af en toe het aanbieden van wat sportschoenen weer doorrijden. Ook voor mij een hele verademing vergeleken met China waren de vrouwen hier. Zooo, de hormonen vlogen door me lichaam bij het zien van al dat vrouwelijk schoon. ook dat heb ik 2 maanden (oke buiten de spelen om dan) moeten missen. Het
werd inmiddels erg warm in de cabine en ik begon de kramp al te voelen in me benen dus nadat we 1 persoon minder hadden ben ik ook boven op de jeep geklommen en heb ik de rest van de rit op de lading gezeten om van het uitzicht te genieten en wat mooie plaatjes te kunnen schieten. Onderweg nog een Tata truck in de afgrond gezien die uit de bocht was gevlogen en handmatig met staalkabels en een krik door een aantal mannetjes weer op de weg werd getakeld. Leek me een erg zware en tijdrovende klus maar veel keuze hebben ze daar niet.
Kathmandu, de hoofdstad en enige grote stad in Nepal is net n beetje
vergelijkbaar als Ulaan Baatar. Veel mensen, dus ook verkeer, en daarmee dus ook alle vervuiling en chaos die daarbij komt kijken. Hier kwamen we s'avonds rond 7 uur aan en vonden nog een vrije kamer in een hostel net buiten Thamel, het toeristische centrum. Na onze tassen gedumpt te hebben meteen het terras opgezocht en onder het genot van een koud biertje bij de rest van de Hollandse, Franse en Belgische backpackers aangeschoven om de lange zware dag af te sluiten.
Zoals gewoonlijk kunnen jullie de foto's weer hier vinden: http://picasaweb.google.com/sietsehof/TibetDakVanDeWereld#slideshow/5260678784444190002
Het moeten er uiteindelijk 288 zijn maar je weet et nooit hier in Nepal.
en zoals ik bij me vorige bericht al had vermeld stonden nog niet alle foto's van China online aangezien de stroom weer eens uitviel dus de laatste 60 foto's van Danba, Chengdu en de lieve panda beertjes enz. staan inmiddels ook online.
http://picasaweb.google.com/sietsehof/DeRestVanChinaInEenNotendop#slideshow
Video's moeten even wachten vanwege de trage internetverbinding in dit land.
En ook het volgende verhaal over Nepal duurt nog wel even. Heb de laatste tijd weinig inspiratie om wat op papier te zetten en het begint haast wel op werk te lijken en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Heb tenslotte genoeg andere leuke dingen te doen hier :)
-
24 Oktober 2008 - 12:28
Marijke De Lange:
Siets wat een lappen tekst.... Mooi om te lzen en natuurlijk zitten genieten van je pictures...
Liefs Marijke -
24 Oktober 2008 - 12:29
Will:
Weer 'n heerlijk warm verhaal om te lezen op 'n sombere regenachtige dag in ons kikkerlandje. Succes in India. Kus Mam -
24 Oktober 2008 - 13:08
Luuk:
Sietse, is weer geweldig om al je avonturen te lezen. Mooie foto's ook! -
24 Oktober 2008 - 13:24
Will:
Ook de foto's nog even bekeken.Er zitten weer mooie plaatjes bij en wat 'n lievertjes die pandabeertjes.X Mam -
24 Oktober 2008 - 14:13
Pauline Schouten:
Prachtige foto's sietse!! -
24 Oktober 2008 - 14:27
Renée:
Hey Siets,
heb nog niet alles gelezen want sjeezus wat kan jij lappen tekst schrijven! Vind je het gek dat het op werk begint te lijken, hahahaha!
Heb wel ff korte stukjes gelezen, en zo raar het is net alsof ik bij je ben! We zijn op dezelfde plaatsen geweest, en nu zit je in ons geliefde Nepal! Je moet echt ff de toiletten checken, lijkt me zo gaaf!!! Kan je kijken of ze wel Sietseproof zijn, haha!
Geniet ervan, en als ik nog een onwijze te gekke tip heb stuur ik het natuurlijk naar je!
Dikke kus -
24 Oktober 2008 - 16:18
Tineke T.:
Sietse!
Ik hoef niet te vragen of het goed met je gaat, want dat is wel te lezen!
Ga nu effe je fotos checken!
X Tineke -
24 Oktober 2008 - 18:47
Sanne:
He!
Wat supergaaf allemaal! EN die foto's zijn echt supertof! Ben jaloers!!! have fun! -
24 Oktober 2008 - 19:36
Jannie De Wit:
Siets wat een genot om jouw berichtjes steeds te lezen. Ik ben gepast jaloers. Geniet er van!!! -
24 Oktober 2008 - 22:37
Janine:
Gaaf weer he!!! Ik heb altijd hetzelfde idee van China; niet zo vriendelijk en verschrikkelijke gewoontes. Helaas heb je dat bevestigd:D Maar de foto's en je verhalen maken toch dat ik wel errug graag ook wil.
Blijft op mijn 'to do' lijstje staan, hihi.
X -
24 Oktober 2008 - 22:45
Frouk:
Hey sietse, ik kijk elke keer weer uit naar je foto's maar dit zijn echt de mooiste! wat kom jij op mooie plekken man!!! ik ben echt jaloers... veel plezier daar nog x -
25 Oktober 2008 - 11:35
Sietse:
Heb nog veel mooiere foto's van Nepal, helaas heb ik ze ook van de 4 andere medereizigers dus dat betekend dat ik een selectie moet maken uit 1200 foto's. Heb geduld mensen. dat kan nl nog wel ff duren. -
25 Oktober 2008 - 15:29
Femke:
he broertje
bedankt voor je berichtje gister. we waren lekker een dagje naar de sauna dus konden helaas niet skypen. heb net je verhaal gelezen en je supermooie foto's bekeken. wat heb je toch een heerlijk leventje.geniet ervan heel veel plezier en hopelijk binnenkort ff skypen. dikke kus -
26 Oktober 2008 - 13:06
Marrie:
Dat was weer genieten en bedankt voor de mooie foto's ik gebruik ze als bureaublad maar vind het moeilijk een keuze te maken. Ik kan elke dag wel een nieuwe kiezen. -
26 Oktober 2008 - 17:19
Sylvia :
sietste! ik ben toch stikjaloers hey!.. die foto's zijn supergaaf.. genieten he! groetjes van die sylvia van australian backpackers:) -
27 Oktober 2008 - 10:42
Sabine:
Hey Sietse,
vol bewondering lees ik steeds je verhalen, ik ben stik jaloers!
x sab -
27 Oktober 2008 - 23:31
Jaap:
He Sietse goed verhaal weer. Wat bedoel je met weinig inspiratie. Je schrijft zoveel beter als ik en ik moet die foto s nog op internet zetten
groetjes Jaap uit Vancouver -
29 Oktober 2008 - 15:08
Suus:
Zo, ik heb de ideale studieontwijkende bezigheid gevonden: een verhaal van jouw lezen, de bijbehorende foto's bekijken en vervolgens wegdromen naar heel ver weg! Zorgt er enerzijds voor dat ik nu nog mn koffers wil pakken en een vliegtuig wil halen, maar anderzijds een extra stimulans om ZSM die scriptie af te hebben en vogelvrij te zijn!!!! Enjoy en schrijf dan alleen af en toe eens om te laten weten dat t goed gaat...laat dat werken maar aan anderen over! ;-)
KUS -
30 Oktober 2008 - 19:08
Mariska:
hey sietse wat gaaf wat je allemaal mee maak super,we volgen dan ook alles van je en die foto's echt gaaf allemaal ga zo door heel veel groetjes van ons richard mariska en jasmijn -
30 Oktober 2008 - 20:20
Rosa:
he sietse.
ik zie net dat je spongebob hebt meegenomen!!! ik heb het beertje wat je mee had genomen een mooi plekje gegeven in mijn kamer maar ik probeer hem ook de wereld te laten zien!! ahah
kus -
31 Oktober 2008 - 17:08
Sietse:
Hey Rosa, jaaah, Spongebob reist nog steeds gezellig mee, hoewel hij er op dit moment n beetje stoffig en verkleurd door de zon bij hangt. -
01 November 2008 - 07:11
Andre En Linda:
Hi Sietse,
we hebben net ons Annapurna avontuur overleefd... Nee, zonder gekheid, het was geweldig en ging prima.
Hoe is het jou vergaan? NOg gekke dingen meegemaakt onderweg?
We zitten nu in Pokhara en willen eigenlijk weer terug naar China in een paar weken. We hebben nog wel even de tijd hier, dus als je nog leuke tips hebt voor hier in Nepal, dan horen we het graag. Mocht jij nog het een en ander over India willen weten, dan horen we het ook wel he. We hebben genoeg info voor je....
tjuus -
03 November 2008 - 12:22
Ella:
Hey Sietse,
Wat weer een (lang) verhaal!!!! Wel heel super om allemaal te lezen en weer super veel mooie foto's. Blijf er van genieten.
Veel Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
